Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Po jakimś czasie spokojnego zostawania w domu, młody znowu zaczął odstawiać dzikie koncerty, kiedy wychodzimy

Smakołyki, wybieganie przed zostaniem - nic. Co jeszcze możemy zrobić?

Czy przypadkiem Młody nie czuje jakiejś zacieczkowanej panienki na spacerach ?
Może się "zakochał" i wyje bo chce wyjść a jak Wy wychodzicie to czuje się zazdrosny bo myśli, że to Wy do "jego panny" idziecie a on musi zostać w domu ?

BasiaM pisze:Czy przypadkiem Młody nie czuje jakiejś zacieczkowanej panienki na spacerach ?
Może się "zakochał" i wyje bo chce wyjść a jak Wy wychodzicie to czuje się zazdrosny bo myśli, że to Wy do "jego panny" idziecie a on musi zostać w domu ?

Nie wiem, czy on już jest w takim wieku Nie znam się.

Kryzys nadszedł mniej więcej w momencie, kiedy Mo zaczął.. hm... nie wiem jak to określić - zaczął się zachowywać jak zaangażowany pies - czyli bardzo się nas trzymać, szukać kontaktu, bardzo się cieszyć z powrotów itd. Bo jak był młodszy to relacje z nami były chłodniejsze.

No i nastąpiły powroty żalenia się, kiedy wychodzimy...

Ale to może być zacieczkowana panna? Mamy po sąsiedzku przynajmniej dwie suki, tylko czy w tym wieku już go to może ruszać?

Dzieci wg. psychologów przechodzą tzw. bunt 3 latka, 5 latka 16 latka itp....

może i psy??

trzeba z nim poważnie porozmawiać , zapewnic o swojej miłości, dać odrobinę samodzielności i prawa do decydowania, znaleźć zajęcie zastępcze...

zybalowie pisze:Ale to może być zacieczkowana panna? Mamy po sąsiedzku przynajmniej dwie suki, tylko czy w tym wieku już go to może ruszać?

Oczywiście, że w tym wieku może go ruszać ... chłopak dorasta a takie "emocje" są dla niego zupełną nowością
Pamiętam jak Uchaty pierwszy raz się zakochał
Co prawda nie piszczał jak siedział sam w domu ale za to dawał koncerty jak w domu byliśmy
Nie chciał jeść tylko wył pod drzwiami albo w oknie
Okazało się, że jego miłością jest sąsiadka - dobermanka Zresztą została nią do dziś

Wydaje mi się się, że nie chodzi o sukę/ki
Pies rozpacza po wyjściu...Relacja/więź z Wami się umocniła i tęskni po prostu.
Trzeba wdrożyć:
- brak czułych powitań i pożegnań;
- pozytywne skojarzenia z Waszym wyjściem- kość, żwacz na do widzenia tuż przed wyjściem;
-trochę chłodu w relacjach czyli małe mieltolnięcie

Cyga płacze czasami jak wychodzimy do pracy ale prawie zawsze jak wyjście jest niezaplanowane, znienacka, kiedy uczestniczy w życiu rodziny, bawi się z Iwo i nagle my sie ubieramy i gdzieś idziemy...Smutno jej i wtedy dłużej płacze...Piszczy i wyje też jak czeka przed przedszkolem ale kilka minut to trwa i jak wychodzimy ubrani to już siedzi grzecznie. A jak płacze po naszym wyjściu to też trwa to do 10 minut, potem się uspakaja...Może u Was też tak jest?...

weszynoska pisze: dać odrobinę samodzielności i prawa do decydowania, znaleźć zajęcie zastępcze...

Samodzielności, powiadasz

- brak czułych powitań i pożegnań;
- pozytywne skojarzenia z Waszym wyjściem- kość, żwacz na do widzenia tuż przed wyjściem;
-trochę chłodu w relacjach czyli małe mieltolnięcie

Czyli trochę go odstawić od cyca?

zybalowie pisze:
Czyli trochę go odstawić od cyca?

Zdecydowanie odstawić! U nas też tak było - wieczne zabawy, tulenie i bycie non stop razem po powrocie i wtedy był cyrk jak nas nie było. Trudno mi było zmienić swój stosunek z dnia na dzień, ale zaczęłam od chłodnych powitań, nie zawsze było tulenie na kanapie, a czasami nawet izolacja na chociaż pół godziny w ciągu dnia. Wiem, że to brzmi okrutnie, ale nam pomogło. Trwało około miesiąca, ale nasza Szyszka wreszcie stworzyła sobie świat w którym niekoniecznie my musimy być 24 h na dobę.
Powodzenia

MAsop pisze:

zybalowie pisze:
Czyli trochę go odstawić od cyca?

Zdecydowanie odstawić! U nas też tak było - wieczne zabawy, tulenie i bycie non stop razem po powrocie i wtedy był cyrk jak nas nie było. Trudno mi było zmienić swój stosunek z dnia na dzień, ale zaczęłam od chłodnych powitań, nie zawsze było tulenie na kanapie, a czasami nawet izolacja na chociaż pół godziny w ciągu dnia. Wiem, że to brzmi okrutnie, ale nam pomogło. Trwało około miesiąca, ale nasza Szyszka wreszcie stworzyła sobie świat w którym niekoniecznie my musimy być 24 h na dobę.
Powodzenia

To nie brzmi okrutnie, raczej racjonalnie.
Jeśli okrutnie to chyba dla mnie samej


Trzeba będzie trochę zmienić obyczaje.

zybalowie pisze: To nie brzmi okrutnie, raczej racjonalnie.
Jeśli okrutnie to chyba dla mnie samej


Trzeba będzie trochę zmienić obyczaje.

Ja usłyszałam w domu to samo, że raczej ja będę miała z tym większy kłopot niż Szyszka