Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Nie ma to jak spacer nad rzeką A jeszcze jak jest słoneczko

Cudownie! Słoneczko, tereny i tylu psich przyjaciół
Pozdrawiamy cieplutko
Monika z Hańczą

Fajnie. Ale ja o tej porze roku zapadam w sen i nie chce mi się nosa za drzwi wychylić jak nie muszę. Co innego latem.

W samo południe

To nie tytuł filmu ale nasz późnojesienny, listopadowy spacer po lesie niedaleko Chojnika. Wprawdzie to tylko jakieś pięć minut drogi samochodem od Międzyborza – ale to już Wielkopolska.

Marzena i Czarek pisze: Fajnie. Ale ja o tej porze roku zapadam w sen i nie chce mi się nosa za drzwi wychylić jak nie muszę. Co innego latem.

Jesień to nasza najlepsza pora do spacerowania, oczywiście poza dniami deszczowymi kiedy również niewiele mi się chce i ograniczam się tylko do niezbędnego minimum. Ale tego dnia słońce świeciło ostro i trudno było się oprzeć pokusie spaceru w lesie. A latem to moje psy czasami buntują mi się w lesie i nie chcą dalej iść. Ares to np kiedyś w lesie wykopał sobie dołek i za żadne skarby nie chciał się z niego ruszyć.

Już niewiele kolorów na drzewach ale jeszcze gdzieniegdzie ostały się żółte liście młodych brzózek. A pod nogami zielony dywan Pod słońce. Teraz więcej pustki między gałęziami to i słońce łatwiej przedziera się przez różne szczeliny. Tu jeszcze niedawno rosły piękne zielone paprocie, a teraz zanikają na brunatno Nadsłuchujemy różne odgłosy z lasu Usłyszeliśmy też strzały a nawet szczekania psów Choć teren był nam znany ale jednak nie chcieliśmy ryzykować i powolutku zaczęliśmy podążac na główny dukt. Tam też było ładnie.

Ależ cudownie leśnie-spacerowo
Pozdrawiamy ciepło

Dziś wracając z Aresem z Sycowa wjechałam w jakiś wjazd do lasu i wyciągnęłam mojego psiaka na spacer. Ares prowadził. Poprowadził mnie prosto, drogą pożarową nr 12 - i w taki to sposób znaleźliśmy się przy zbiorniku czerpania wody. Przypominał jakieś urokliwe jeziorko, słoneczko mocno grzało i czuliśmy się jak na wakacjach.

Ten jesienny szaro płowy kolor w połączeniu z ostrym słonecznym blaskiem tworzy w dali coś w rodzaju delikatnego zamglenia Zachęcałam Aresa by napił się wody, ale nadaremnie. Pić to mu się chciało - ale chodziło mu o inną wodę.

A my codziennie jesteśmy w lesie. Słońce tak pięknie świeci, że chwytam za smycz i biorę jakiegoś psa i do samochodu i jedziemy do lasu. Nie wiadomo jak jeszcze długo potrwa taka aura więc należy z niej korzystac i cieszyć się słońcem.

Wybierałam takie trasy, które można nazwać „skąpane w słońcu”. W blaskach i cieniach Jesienne słońce i jego długie cienie
Bona zaciągnęła mnie do zagajnika ale długo to tam nie dało się wytrzymać. Kępy traw przerastające Bonę

Przepiękne trasy spacerowe wynajdujesz
Szkoda, że nie mogę się przyłączyć

Pozdrawiamy
Monika z Hańczą

Monika M-S pisze:Szkoda, że nie mogę się przyłączyć

Ależ możesz, odległość jaka nas dzieli to tylko 56 km i jest do pokonania.

Słoneczna aura dziś nagle się skończyła. Spacery były krótkie i nie po lesie, bo widoki były nie do podziwiania, a to ze względu na panoszącą się od rana mgłę.
Byliśmy na pobliskich polach. Wracamy do domu ulicą Słoneczną – i od razu robi się raźniej.