Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Fajne fotki, nie ma to jak własny ogórek.
Iwo pije Leżajsk?

Chyba świetną zabawę miała w rzece. Wiosna piękna:-). Pozdrawiam

Ja też na początku nie bardzo wczytałam się w opisy i zastanawiałam się jak to Cenar mógł się schować na drzewie...bo wydawało mi się oczywiste że to jego Cyga tak wypatruje...

Paula pisze:Fajne fotki, nie ma to jak własny ogórek.

Ogórek czy ogródek? Może o tego rzekomego ogórka na drzewie chodziło
No to muszę chyba w treści wiewiórki, zaskrońce i inne obiekty łowów Cygi wklejać.
Cenarem właśnie nie bardzo była zainteresowana a on nią to już w ogóle Zgrywa poważnego i jak Cyga go zaczepia to burczy i burczy i z łachy łapą trzepnie ją po łbie i po pieszczotach
A Iwo puszką w basenie przelewał/dolewał; przecie widać, że to woda Ładnie uchwycona zresztą w locie...

miszakai pisze:Ogórek czy ogródek?

oj oj tam, oczywiście, że ogródek same ogórki mi tylko po głowie chodzą

Ja miałam kiedyś świnkę. Na wakacje jeździła na wieś, a w ogródku miała wykopaną przeze mnie norkę. Chodziła luzem, w skwar chowała się do norki a na zawołanie wieczorem przychodziła do domu.

ania N pisze:Ja miałam kiedyś świnkę. Na wakacje jeździła na wieś, a w ogródku miała wykopaną przeze mnie norkę. Chodziła luzem, w skwar chowała się do norki a na zawołanie wieczorem przychodziła do domu.

A zawijała mlecze w te sreberka?
Super, fajnie. Czasem trafi się taka świnka mądralina...

Ja mam świnki od dzieciństwa, były różne. Jedna urzędowała na skalniaku z żabą i tak się przeganiały z jednego krańca na drugi . Była też świnka kupiona na giełdzie z kinderniespodzianką. Uciekła któregoś dnia na działce już pod koniec dnia, zostawiając swego synka - klonika. Uciekła w winogronową pergolę. Mały tak się darł za mamą, że skruszona rano wróciła do niego
Świnki jednak są zwierzątkami mało rozgarniętymi w większości i z natury płochliwymi. Wobec zagrożenia nieruchomieją, szukają schronienia, nie lubią otwartej przestrzeni. Nawet głośniejszy dźwięk czy ruch moze je wystraszyć i nieświadomie mogą czmychnąć w miejsca niebezpieczne, przejść przez siatkę itd.
Są też drapieżniki - koty, które szukają takich smacznych, odpasionych i leniwych kąsków.
Jedną ze świnek straciłam; została przez kota dopadnięta Od tej pory w dużej wolierze lub pod koszyczkiem sobie siedzą...I tak się pasą non stop i niewiele się ruszają:)

miszakai pisze: Super, fajnie. Czasem trafi się taka świnka mądralina...

No ta świnka była uratowana z laboratorium z inst. wet. - może tam takie mądralińskie hodują. Już ją nieśli na tacy na zabieg i ręka opatrzności w postaci dobrej kobiety zwinęła ja z tej tacki.
W każdym razie reagowała na swoje imię, przychodziła na wołanie a zwłaszcza jak mama z kuchni wolała na marchewkę.
Miała swoje miejsca schrony - w domu pod kaloryferem, a na dworze w norce. Jak ktoś łapę wsadzał to ostrzegała a potem gryzła niemiłosiernie. Gorzej jak jakiś gość przyszedł i chciał wyjrzeć przez okno .... Generalnie to było bardzo kontaktowe stworzonko, ciekawskie i absolutnie nie płochliwe. W mieście wychodziłam z nią na trawkę koło parkingu gdzie się świniątko pasło się do woli. Albo sama się bawiłam gdzieś na placu a Miki sobie jadła trawkę obok. Kurcze gdyby nie dieta podejrzewałabym że to pies.

Ech - sory za offa - powspominało mi się troszkę.

ania N pisze:miszakai napisał(a):
Super, fajnie. Czasem trafi się taka świnka mądralina...

No ta świnka była uratowana z laboratorium z inst. wet. - może tam takie mądralińskie hodują. Już ją nieśli na tacy na zabieg i ręka opatrzności w postaci dobrej kobiety zwinęła ja z tej tacki.

Kurcze, to może coś w tym jest, że te po przejściach mądrzejsze...My dostaliśmy jedną świnkę - Baśkę - od żołnierzy, umazaną zielonym atramentem i ta była najmądrzejsza. Długo jej ta sierść zrastała zanim zostało białe futerko Też lubiła siedzieć pod kaloryferami i przyłaziła do nóg krzątającej się po kuchni mamy na zawołanie. Znała nawet komendę zostań Bardzo ją kochałam...
I nie gryzła...W sumie świnki raczej nie gryzą To mi do Twojego opisu nie pasuje...Jedynie teraz właśnie moja czarna tan samiczka Indu czasem skubnie w rękę ale ona w ogóle wszystko na czym ją postawić skubie - czy trawa, czy sweter, czy koc - tak śmiesznie wypruwa nitki

MIKI nie gryzła np. na rękach ale jak broniła swojego miejsca. To był jej azyl i każdy intruz bywał przepędzany. Najpierw kwiczała ostrzegawczo, buczała (nie wiem jak to opisać) a potem dziab.