Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Zdjęcia po komentarzu ach to słoneczko oddają fajnie klimat polegiwania

Pamiętam wojnę o żarcie u nas .... Coda rzucała się na wszystko co można zjeść i nie ważne czyja miska ... aż wkońcu rzuciła się na Uchatka
To był jej pierwszy i ostatni raz kiedy chciała ustawić sobie Pana Psa
Od tego czasu prędzej zemdleje przy misce Uchatka niż jej dotknie - tak jej dał popalić, że zapamiętała na całe życie
Natomiast on czasem rzuci się na miskę Cody, wtedy ona spuszcza głowę i odchodzi
Chociaż zauważyłam, że jak ja jestem w pobliżu to warczy na niego i stara się michy bronić.
Każde dostaje michę w innym kącie kuchni, żeby spokojnie mogły jeść.

Ares do Bony musi się przyzwyczaić, dotrą się i będą szaleć razem aż miło

I moja Pańcia przywiozła mnie nad Odrę – miejsce już bardzo wydeptane przez Aresa, no teraz przyszła kolej na mnie.
Spotkalismy tylko kilka psów, ale jakoś do zabawy to one nie były skore. Ale też nie bardzo byłam tym zmartwiona – nie chcą to nie trzeba – mogłam poświęcić się swojemu równie ulubionemu zajęciu – węszeniu. Co prawda trofea na końcu tych ścieżek trochę wkurzały moją Pańcię – ale cóż – trochę tych nagród udało się zdobyć.

Jak już przylgnęłam z moim nosem do ziemi – to trudno mnie było mnie z tego „wybić”.
Były też próby przywoływania mnie jak trochę ten nos odrywałam od ziemi. A jak już raczyłam spojrzeć na pańcię, to z reguły przybiegałam. Nagrodą były miłe słowa i trochę pieszczot. Niby już prawie wiosna, a tu jeszcze taki jesienny zakątek. Tu Bona zawzięcie węszyła co w końcu zaczęło wzbudzać moje podejrzenia. Doszła do swojego trofeum i zrobiła z nim to co zamierzała, choć potem to miała minę niewiniątka i nawat mi nie uciekała. A nad Odrą wiosenne roztopy. Jest czym oddychać – tyle tu przestrzeni No Bona – patrz jak jestem daleko – DO MNIE Stara ta nasza Odra i jaka „pomarszczona” Patyczków to tam nie leżało wiele, ale jak który się znalazł to trzeba było wykorzystać okazję. CDN

CD

I znów jakieś nowe zapachy, więc nos do ziemi . Tak szliśmy i szliśmy wzdłuż Odry i trafiliśmy na takie miejsca, że można by się pokusić przejść na drugą stronę. Fajny ten spacerek

Mojżesz jakiś z niej wyrósł.
Dziewczyny ładne, wszystkie z miotu, a co z chłopakami ?

Fajna, też się zastanawiałam nad chłopakami.

MaciekSz pisze:Mojżesz jakiś z niej wyrósł.

No ciekawe do jakich rozmiarów mój Mojżesz urośnie do 18 kwietnia . Wierzę, że do rozsądnych.

SARABANDA pisze:Fajna, też się zastanawiałam nad chłopakami.

Dla mnie oczywiście bardzo fajna, nie może być inaczej.
A co do chłopaków. Jak wiadomo było ich tylko dwóch i jeden jest zagranicą (chyba mniejszy Burzan), drugi zaś - Bór - jest w kraju , ale już nie pamiętam w jakim regionie.
Z miotu B z Przewiesia we Wrocławiu (oprócz Bony) jest również Breneka. Mamy nadzieję się z nią kiedyś spotkać.

Dziś na spacerze ponownie spotkaliśmy amstafa, tego samego z którym Bona spotkała się na drugi dzień po przyjeździe do Wrocławia. Wtedy była odrobinę niższa od niego - a dziś już jest nieznacznie wyższa. I nie było to tylko moje spostrzeżenie. Jest wprawdzie szczupła, niektórzy mówią, że nawet chuda, ale ja tak nie uważam. Wczoraj waga wskazała 20,05 kg, czyli i ciągu dwóch tygodni przybyło jej dwa kilo.

Bardzo fajna pannica z niej rośnie.

irie pisze:Bardzo fajna pannica z niej rośnie.

Oj fajna, fajna. A szczupła to może dlatego, że bardzo lubi biegać. Dzisiaj to w zawody szła z dwoma whippetami. I wcale nie nie zamierzała się poddawać mimo tego, że pozostawała w tyle. Ale to był widok jak wszystkie psy na polanie (w tym i moja Bona) próbowały dorównać tym whippetom.