Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

....CD
„No jeśli trochę pada to niech pada” „Nas chyba tutaj zaczarować musiał deszcz”

Pańcia kazała mi się opłukać Trzy „ nieszczęścia” A deszcz pada, ciągle pada, nawet teraz jak piszę te słowa.

Ewa u nas też pada cały dzień.
Współczuję Pani Bodka.

kasiawro pisze:Współczuję Pani Bodka.

Kasiu, nie współczuj, trochę zmokłyśmy ale było fajnie. Psom też humory dopisywały, mimo iż wyglądały jak "nieszczęścia", to jeszcze na koniec Aresowi i Tośce zebrało się na zaloty.

kasiawro pisze:Współczuję Pani Bodka.

Ale ja mało gramotna . Dopiero dziś skumałam o co chodzi z tym współczuciem dla Pańci Bodka. Chodzi przecież o psa, pewnie o jego czyszczenie i rozczesywanie. Ale Orsa nie robi z tego problemu i pewnie dlatego nie załapałam o co chodzi.

Bory Stobrawskie

W ostatnią niedzielę znów podziwialiśmy piękną Opolszczyznę. Tym razem było nas więcej, bo do ogarów (Aresa i Czaty) dołączyli Bodek z Tośką i ich Pańcia.
Wyruszyliśmy rano, gdzieś ok. godz. 8, jechaliśmy we mgle, ale na szczęście w okolicach Oławy już mgła została za nami i pokazało się słoneczko. Bodek jak wsiadał do samochodu to był cały wilgotny- takie higroskopijne są te jego włosy i szybko chłoną wilgoć.
Po przybyciu na miejsce w Tośkę coś wstąpiło, zaczęła biegać z szeroko otwartym pyskiem nie mogąc się doczekać tego co miało wkrótce nastąpić – długiej wędrówki przez lasy i pola. A chodziliśmy długo, do Wrocławia przyjechałam ok. 19.30.Spacerowaliśmy więc jakieś 8 godzin
Wszystkim nam humory dopisywały, psy nie do zdarcia, wytrzymały kondycyjnie. Bodek również wpasował się w to myśliwskie towarzystwo, nie robił wprawdzie jakiś wypadów, trzymał się bliżej nas i częściej odpoczywał - ale całą trasę przeszedł.
Czata „skumplowała” się z Oskarem, bo ten lepiej był zorientowany na swoim terenie i będąc w pobliżu niego mogła skorzystać z jakiegoś znaleziska.
Tym razem nie było stad jeleni, dziczków i lisów. Natknęliśmy się tylko w lesie na kilka sarenek. Zdjęć żadnych nie udało się im cyknąć, bo szybkie to, no i drzewa ograniczały widoczność. Można powiedzieć, że bardziej je słyszeliśmy niż widzieliśmy.

Tak wyglądała droga widziana przez okno mojego samochodu. Zdjęcie zrobiła Orsa.


Podziwiamy z daleka pasące się konie. Czaty nie ma bo już poleciała zobaczyć je z bliższej odległości.




„Klangorzyło” nad tym stawem


Doszliśmy do Minkowskiego Potoku. Tu kiedyś natknęliśmy się na młodego dziczka.




Kolejny odpoczynek. Nad nami krążyły dwa kruki, głośno i „szorstko” krakały, tak jakby nie były zadowolone z tego, że tu przyszliśmy.


Czata głosząca wszem i wobec, że tu odpoczywa Bodek.


Oskar był nie do zdarcia. Nie dość że miał sporo kilometrów w nogach – to jeszcze nie odpuszczał żadnemu kijkowi.




Las, las,………polski las,……….coś pięknego!!








CDN……………….

a to trasa naszej wycieczki... http://www.navime.pl/trasa/335767" onclick="window.open(this.href);return false;
zrobiliśmy 23 km

…………CD
Bodek przedzierający się iglaste gałęzie - w przypadku jego włosów to wcale nie takie proste.


Jak był jakiś postój, nawet taki krótki, to Bodek korzystał z okazji i szybciutko się kładł. Ale zaraz potem był znów gotów iść z nami.


Kolejny przystanek nad kolejnym potokiem, aby psy mogły się ochłodzić i napić wody.




Jest wiosna, dobrze jest obejmować drzewa i trochę się do nich poprzytulać.


Odpoczynek na pomoście.


Ale zaraz zrobiło się głośno. Grupka dzieci spostrzegła psy i zaczęły się głaskania, przytulania i różne pytania. Dobrze, że żadne z dzieci nie wpadło do wody, bo zrobiło się dość ciasno na tym pomoście.






A Oskar spoglądał dumnie z góry na ten zgiełk. Ale i on też w końcu musiał zejść z tej wysokości i dać się wygłaskać.


To już ostatni przystanek. Tam na dole nic nie wskazywało na to, że jak wejdziemy na to wzniesienie to poczujemy się jak na plaży.






W pewnym momencie usłyszeliśmy świst powietrza, jakby jakiś ptak drapieżny zniżał się w locie by coś upolować. Zanim się zorientowaliśmy i spojrzeliśmy w górę, to już zaczął się oddalać. Czy coś zdołał pochwycić – nie wiemy.

A to już ostatni odcinek drogi, po soczyście zielonej trawie




Zdjęcia z tego spaceru są także w dziale SPACERY/WROCŁAW
viewtopic.php?f=21&t=1716&start=150&st=0&sk=t&sd=a

Piękne widoki i piękne szczęśliwe psy

Zanim przeczytałam opis to sobie pomyślałam, że Czacie podrzucić dzika zamiast Bodka i będzie naturalny oszczekiwacz

Ewo ( moje zboczenie wynikające z psem pracującym z dziećmi) - nie pozwalajcie dzieciom (zwłaszcza obcym) tak się uwalać na psie . Ja wiem, że ten konkretny pies to zdzierży (mój też by dał radę), ale inny może zareagować inaczej. Poza tym to też forma nauki tego jakie są potrzeby psa, a do tego każda okazja jest dobra.

Niesamowite klimaty i to stosunkowo niedaleko. Pozdrowienia dla wszystkich, ze szczególnym uwzględnieniem Czaty i Aresa!