Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Dziwne, ja raz je widzę, a raz - nie. Ok, popatrzę sobie na flickra.

Niesamowity jest postęp we wzajemnym porozumieniu, jaki obserwuję z dnia na dzień. To wielka frajda i wielka radość. Gdyby nie to pożeranie śmieci - byłoby w ogóle cudownie i rajsko . Na szczęście, poza parkiem, gdzie aż roi się od koszy na śmieci, z wianuszkiem interesujących resztek wokół - mamy też obszerne i nieco dzikie tereny zielone, gdzie kręci się sporo ciekawych obiektów z psami , za to śmieci jest zdecydowanie mniej.
Chłopak dorasta: dwa dni temu zaobserwowałam, że w trakcie spania przeniósł się ze swojego ukochanego fotela na PODŁOGĘ pod stołem! Szok. I od tej pory jakoś chętnie śpi po prostu na podłodze, na dywanie albo i nie, jak całkiem duży pies. Nie wiem, czuję się, jak matka osiemnastolatka, który nagle postanowił wyprowadzić się z domu...

Ale z pewnych zachowań dorosły ogar nie wyrasta nigdy. Zwłaszcza jak takie cuś ponad 30 kg próbuje się ładować na kolana i dziwi się, że się nie mieści.

Jakie nie mieści Calvados jeszcze si ę mieści wszędzie, ale Ogi - 39 kg - też się wszędzie mieścił Taki pies kompaktowy.... bez kości Jak tylko chciał, to tak się poskładał, że wlazł w każdą dziurę szczególnie jak była miękko wysłana

Korek też z tych bardziej kompaktowych - wlezie wszędzie, byle blisko kogoś, do kogo można się przytulić (najczęściej jestem to ja ).
Sukcesy i porażki ostatnich dni:
- porażka bynajmniej nie dotyczy psa, ale raczej mojego męża, który ciągle jeszcze nie zamontował bramki i w związku z tym nadal czuję sie lekko uwiązana w domu - alternatywą są rozmaite domniemane zniszczenia...
- sukcesy - pies w końcu został zaszczepiony, u mojego wuja-weta. Nawet nie pisnął, dzielny malec! Ulżyło mi i teraz już zupełnie legalnie obściskujemy się z wielką ilościa okolicznych psów . Po drugie - buduje się jakieś niesamowite porozumienie między nami i to mnie wręcz uskrzydla . Mam wrażenie, że zwierz rozumie co drugie moje słowo, hy hy. Zaczął naprawdę bardzo ładnie reagować na "Zostaw!" - oczywiście cwani, jak może, łapie jakieś bzdury do paszczy i od razu popatruje na mnie zlośliwie, czy krzyknę "Zostaw!", i czy dostanie nagródkę . Po trzecie - prawie przestał sikać w domu. Od kilku dni nie zdarzyło mu się siknąć na dywan! Hura.

Bo ogary to mądre psiska są! Niestety, cwane również

Ale CUDNY Ogórek! Śliczny! Przypomina mi się jak Dryf był taki, mały... Czasami chciałbym powrócić do tych czasów kiedy brało się go na ręce;) ale taki ponad 30 kg ciapciakowaty misiek też ma swoje plusy^^ A co do jedzenia śmieci... Dryf wyrósł ze zżerania wszystkiego co zapachowe i smakowe,nawet jeśli leżało pod ziemią 3 mln lat Ostatnio upodobał sobie nie śmieci, a kocie kupki i padlinke- rarytas... Przeżyje jeszcze jedzenie tych "smakołyków" ale tarzanie się w tym to lekka przesada Pozdrowienia od "smakosza" Dryfa!!!

Przypomniało mi się, jak podczas jednego luźnego spaceru Ogi wytarzał mi się w jakiejś padlinie Prowadzę to cielę na takiej pięciometrowej smyczy z wyraźnym poleceniem, że ma iść jak najdalej ode mnie, bo śmierdoli okrutnie...... Pies dumny i blady w chmurze przecudnych woni maszeruje raźno przed siebie .... a tu z naprzeciwka nadchodzi dwóch młodzieńców....
No to w trosce o powonienie kawalerów drę się: "Szerokim łukiem panowie, szerokim łukiem!!!!!!"
I w odpowiedzi słyszę: "A co, gryzie???"
"Nieeeeeee" - wrzeszczę. - "Śmierdzi!"


Chłopcy usiedli z wrażenia

EiMI pisze:"Szerokim łukiem panowie, szerokim łukiem!!!!!!"
I w odpowiedzi słyszę: "A co, gryzie???"
"Nieeeeeee" - wrzeszczę. - "Śmierdzi!"

Aaaaa nieźle

A więc mówicie, że wszystko przed nami?... Kocie kupki i padlinka?... ech, przyjdzie mi jeszcze zatęsknić za tymi pogoniami w sprawie porwanej spod kosza kości wieprzowej!
Aktualnie odchodzi wielkie chrapanie z powodu dzikich szaleństw - dziś na mega-spacerze (dwie godziny) spotkaliśmy na raz wszystkie dotychczas poznane psy i psiska! Obściskiwaniom nie było końca, aż w końcu pies pękł i poprosił wyraźnie, żeby już wrócić do domu .