Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Oj to dobrze żeśmy zakreślili ten trójkącik, bo by nas wygnało hen hen (a i trochę adrenaliny się wtedy wydzieliło)

WEIMAR pisze:czekamy na obszerną fotorelację

Na fotorelację to trzeba będzie poczekać kilka dni, bo jeszcze nie zaczęłam przeglądać tych zdjęć a jest ich mnóstwo. No i jeszcze muszę im zmniejszyć rozmiar. Spacer był przepiękny A jak dobrze mi się po nim spało Dzięki za oprowadzanie nas po pięknym Krajobrazowym Parku Stobrawskim

W niedzielę wraz z Czatą i Gabi odwiedziliśmy Oskara – obecnie zamieszkałego w okolicach Namysłowa. Wszyscy spotkaliśmy się w Pokoju i stąd rozpoczęliśmy naszą, prawie ośmiogodzinną, wędrówkę. Największe wrażenie to jednak zrobił na nas las. Tutaj, my ludzie i psy, czuliśmy się najlepiej.

Strzelające w niebo sosny

Trochę brzeziny Chaszcze i zarośla A to też sosny Ja często odstawałam od grupy z powodu robienia zdjęć ale różowa bluzka Ewy skutecznie naprowadzała mnie na właściwą drogę.

CDN

A to nasi tropiciele

A to czołowy tropiciel oczekujący na resztę stada No i w końcu wytropiły grzybiarza Potem dołączyli i inni. Jagoda też nazbierała trochę grzybów (w tym kilka prawdziwków) , choć wcale tego nie planowała. A to prawdziwek znaleziony przez Damiana. CDN

A pierwsze grzyby Jagoda zauważyła nad stawami hodowlanymi św. Matyldy i św. Katarzyny(?). Teren przy brzegu był dość podmokły i grząski to i grzyby się trafiły. Ale zanim zaczęliśmy rozglądać się za grzybami to podziwialiśmy urodę tego miejsca nad stawami. Doszliśmy do przesmyku łączącego oba te stawy ale żadnej kładki umożliwiającej nam przejście na drugą stronę nie znaleźliśmy więc musieliśmy obejść stawy. Podczas tej wędrówki trochę zboczyliśmy z właściwego kursu i za bardzo zaczęliśmy oddalać się od Pokoju do którego musieliśmy w końcu trafić. Było trochę adrenaliny bo czasowo mogliśmy się nie wyrobić z wyjściem z lasu przed zapadnięciem zmroku ale w końcu czerwony szlak wyprowadził nas ku cywilizacji.

Zdążyliśmy wyruszyć z Pokoju ok. godz. 18 i we Wrocławiu byliśmy jeszcze przed zapadnięciem ciemności. Ares odleżał jakieś pół godziny ale potem zaczął domagać się jedzenia. Czata (tak przynajmniej mówiła mi Jagoda) to od razu legła w swoim legowisku nic nie zjadłszy (choć miała nasypaną karmę w misce). Posiliła się dopiero o 6 rano.

Ale to tylko część tego spaceru. Pozostała fotorelacja będzie w dziale SPACERY/WROCŁAW.
viewtopic.php?f=21&t=1716&start=100&st=0&sk=t&sd=a

Uwielbiam czytać i oglądać Wasze spacerowe relacje
Spacer cudny i grzybki, mniaaam
U mojego taty w lesie też są grzyby był trzy razy i razem zebrało się kilka wiader

w końcu się doczekaliśmy fotorelacji
ale gdzie śpiący lew? herbaciarnia, wejmutka?

spacer był cudowny i za sprawą miejsca i pogody i towarzystwa
aż żal było wracać z takich wspaniałych terenów

nic dziwnego, że Pokój jest brany pod uwagę do włączenia w planowaną sieć najpiękniejszych wsi w Polsce

serdecznie zapraszamy do Pokoju... tu można poczytać troszkę o tej miejscowości strony 94-104
http://www.dziedzictwowsiopolskiej.pl/u ... %C5%82.pdf" onclick="window.open(this.href);return false;

a tu film jak było a jak jest w Pokoju http://vimeo.com/1349849" onclick="window.open(this.href);return false;
ślady wojny wciąż widoczne niestety

Ewa zamieściła tylko kilka zdjęć z parków w Pokoju
więcej znaleźć można tutaj: http://www.wirtualnypokoj.pl/zabytkowy- ... ria04.html" onclick="window.open(this.href);return false;
polecam

czekamy jeszcze na zdjęcia Jagody ...

No to dołożę jeszcze kilka zdjęć z tego super spaceru

Sosna wejmutka. Zupełnie nie przypomina tych sosen, które spotkaliśmy w lesie. Śpiący lew - stał się symbolem pokoju po zakończeniu wojen napoleońskich Pawilon herbaciany na wyspie w parku w cz. francuskiej No jeszcze raz Damian, dzięki za ten spacer. A może ktoś jeszcze zechce się do nas przyłączyć następnym razem.

ta sosna wejmutka ktora rośnie w parku w Pokoju to podobno najstarsza i przez to najgrubsza sosna wejmutka w Polsce
jak podaje http://mlodziez.erys.pl/lesnoteka/najgr ... a_wejmutka" onclick="window.open(this.href);return false;
w obwodzie ma ponad 5 metrów a wysoka jest na 33 metry
pień ma bardzo gruby i pomarszczony - taka stara babuleńka
przypomina mi troche stare drzewce z władcy pierścieni Tolkiena

Niezrównani i niezmordowani z Was spacerowicze... a przy okazji odkrywacie dla nas tyle ciekawych zakątków
Okazuje się, że czasem wystarczy tylko trochę uchylić drzwi, wybrać się opodal, żeby zobaczyć i przeżyć coś ciekawego. Chciałoby się do Was dołączyć.