Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

irie pisze:Baza mi mówi, ze to musi być Szwarny Goniwiatr

Mi baza też tak mówi. Zapamiętałam też sobie jego nr tatuażu (był wprawdzie trochę wyblakły ale chyba dobrze odczytałam) i wychodzi na to, że Szwarny jest z Goniwiatrów.

irie pisze:Jak na prawie 9-letniego psa jest w swietnej kondycji i super wyglada

Tak, wygląda bardzo dobrze, jest zgrabny, żywy, ciekawski, wygląda na takiego, któremu nic poważnego nie dolega.

irie pisze: Prosze go od nas pozdrowić, gdybyscie się jeszcze spotkali.

Oczywiście, że pozdrowimy. Dałam właścicielce też namiary na ogarkowo, więc może przeczyta o tym spotkaniu.
A z mojej sondy wynika, że na tym wzgórzu to jeszcze są dwa ogary (sunie), których jeszcze nie poznałam. Niestety gorzej jest już z ich imionami.

Wy to macie szczecie na tych spacerach co rusz to nowy Ogar

Pewnie ze Szwarny Goniwiart przecie to cała Pasia z fotek mordowych!
Piękny pies i nawet nie wiedziałam, że takowy po naszych okolicach chodzi.

Ewa Raja teraz mniej spaceruje bo pańcio jej ma kontuzje nogi, ale opowiadali mi ostatnio o jakiejś pani, która poluje na ogary wraz ze swoim ogarem i nie wiedzą czy jak się zbliża to uciekać czy napierać
Ja chciałam się pochwalić wczoraj widziałam przypadkowo przechodzącego ogara przez szeroką drogę nie omieszkałam zjechać z tej szerokiej na taką mini drogę. Jak dogoniłam to już wiedziałam, że to Cezar vel Kalif, ale nie wiecie jaki chudy......
W 3 sek. zadzwoniłam do jego pańci zameldować, ze dumna jestem z noworocznego postanowienia
2013 rok dla ogarów widocznie jest chudym rokiem

Ares to poluje co najwyżej na ogarze suczki. Ja specjalnie to tam nie chodzę aby upolować ogara, sami jakoś wchodzimy na siebie. Tylko, że ja pewnie jestem trochę taka dociekliwa.

śmiga pisze:Zawsze z takim samym zaciekawieniem oglądam Wasze spacery.
Zdjęć zawsze dużo, jest na co popatrzeć... Brawo

Święta prawda! Jest też co poczytać - bardzo podobają mi się Twoje opisy spacerów i fot

1e2w3a pisze: (...) ale chodzi o to by nie być samotnym w tłumie. Nie wszystkie psy pasują do siebie ale i ludzie również. Myślę, że trzeba psom umożliwić kontaktowanie się z sobą, niezależnie od jego efektów. Oczywiście nic na siłę i za wszelką cenę. Przez te lata nazbiera się trochę tych znajomych a i nowi też mogą przybyć.
Wszyscy to może nie chcą razem spacerować ale niektórzy to i owszem. Fajnie jak psy się dobrze bawią ale wystarczy też jak się tolerują i spacerować już można. Jeszcze jakaś ciekawa rozmowa i spacer staje się przyjemny.

Miód na moje serce

1e2w3a pisze:Tylko, że ja pewnie jestem trochę taka dociekliwa.

i chwała Ci za to

Danuta pisze: bardzo podobają mi się Twoje opisy spacerów i fot

Danusiu, dzięki za miłe słowa , chyba znów muszę coś niebawem napisać.

kasiawro pisze:Pewnie ze Szwarny Goniwiart przecie to cała Pasia z fotek mordowych!

Tez mi od razu Pasia przyszla na mysl, zwlaszcza na przedostatniej fotce. Pasia i Rozek

Szwarny bardzo Goniwiatrowy
Super spotkanie! Bardzo lubię odkrywać takie ogarze niespodzianki

W sobotę spotkaliśmy Szwarnego ale potem były i inne psy. Po rozstaniu się z ogarkiem poszliśmy dalej z Piegusem. Wtem patrzę a tu biega jakiś airedale terier, pewnie Tomi (on też czasem tu bywa) no i awantura wisi w powietrzu. Ale Ares spokojny, w pokojowym nastroju i jeszcze do tego z merdającym ogonem. Ten terierek okazał się być suczką o imieniu Szanta. Swoim zachowaniem nie przypominała szalonego Tomiego.

Spokojna Szanta, nie była zainteresowana zabawą z Aresem.


Dwa czapraki, jeden „zakręcony” a drugi „wyprostowany”.


Do tego pieska to Ares był bojowo nastawiony ale ludzkie stado słowem osłabiło jego zamiar uderzenia (pewnie znów powodem była suczka, tym razem Szanta).


Poszliśmy dalej żeby Aresowi znów nie przyszła ochota na zaczepki i spotkaliśmy Tośkę (mastif tybetański). Nie wiedzieć czemu ale Ares jest bardzo zdystansowany w stosunku do tej suczki. Jak znajdzie się w jej pobliżu to „uszy po sobie” i usuwa się na bok.
Tośka jak na mastifa nie jest taka ociężała i chętnie pobawiła się by z Aresem, ale on unika tego jak ognia.

Puchata Tośka


Była dość ruchliwa i trudno było mi na początku zrobić jej zdjęcie. Dopiero w tej pozycji udało mi się.


Tośka była „straszna” ale Kora (dog błękitny), zdecydowanie większa, już nie.

Kora patrząca z góry na Aresa, który dzielnie to spojrzenie wytrzymał.


No nie patrz mi tak prosto w oczy


Teraz ja popatrzę na ciebie


Odwzajemniliśmy spojrzenia i wreszcie można się bawić