Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Psin+co pisze: I takie żeby sobie popisać:
O lizaniu. Hania oceniła je przez pryzmat psa który tego nadużywa.

To świetnie, że tak dobrze znasz mojego psa

hania pisze:
Nie przeceniałabym lizania po pyskach. Z naszych psów tym, którego najczęściej musimy ratować jest właśnie ten, który ma obsesje lizania po pyskach (Szyszka).

Starzeję się. Czasami

. I nie czytam ze zrozumieniem. Więc przepraszam

A może na smyczy duży, odpowiedzialny pies? O taki:

Obrazek

Amstafka, 2 miesiące, ślicznie ćwiczyła ze swoim panem ale została oszczekana

przez ogarkę i zaproszona do zabawy. Zaczynała z podkulonym ogonem i odskakując, ale wystarczyło poprosić Bezę żeby raczej leżała

i co jakiś czas lekko ją odciągać,czyli uwalniać amstafkę z pomiędzy łap. Naście minut i pozytywne doświadczenie dla młodszej a frajda dla starszej

Aha, Beza na smyczy bo koniec cieczki i park.
Aha, smycz w rękach "miszcza".
Aha, jak Beza po kwarantannie bawiła się z dorosłym amstafem, lądując w tym samym parku z hukiem na asfalcie, to wyglądało normalnie.... A teraz chciałem krzyczeć biją dziecko

Dużo już zostało napisane więc na pewno wiele spostrzeżeń będę powtarzała.
Po pierwsze ona jest mała, po prostu psie dziecko, które nie zna i nie rozumie świata bo się go dopiero uczy. Po drugie spróbujcie spojrzeć na świat z jej perspektywy, popatrzcie na pędzące auta po położeniu się na trawie, czyż nie są przerażające. Do tego ona słyszy kilka razy głośniej i słyszy dużo więcej tzn słyszy dźwięki które dla nas są niesłyszalne a dla niej mogą być przykre w odbiorze. Widzi również inaczej, nie tak wyraźnie jak my (gdzieś były filmiki imitujące obraz widziany przez psy ). Nie wspominając o węchu, który ma czulszy wielokrotnie. Być może jest też "terytorialna" i wchodzenie na teren zaznaczony przez inne obce psy może być dla niej olbrzymim stresem. Jej zachowania przypominają mi moją starszą sunię w młodym wieku, chociaż ja miałam dużo gorzej. Moim zdaniem jest bardzo ostrożna i inteligentna, cechy bardzo pożądane u psa który ma pracować samodzielnie w oddaleniu od właściciela. Już teraz samodzielnie chce decydować o sobie, bardziej ufa sobie niż Wam.
Pokazujcie jej świat bardzo powoli, moim zdaniem przybraliście za szybkie tempo, nie tyle wrażeń na raz. Osobiście zaopatrzyłabym ją w wygodne szelki, takie z jakich nie może wyjść i prowadzałabym ją w szelkach i obroży równocześnie. Do tego długa smycz z dwoma karabińczykami. Jeżeli znajdziecie się w sytuacji że ona wpada w panikę a musicie nad nią zapanować najlepiej zapiąć smycz równocześnie za obrożę i za szelki ( wypróbowane na Sarze, efekt gwarantowany ). Następnie musicie popracować nad jej zaufaniem - to oczywiście trochę potrwa. Spróbujcie też psie feromony, ja przez kilka miesięcy stosowałam takie w dyfuzorze do mieszkania, w przypadku Sary bardzo się sprawdziły. Obecnie są tabletki Zylkene podobne działające - nie próbowałam, może spróbujcie zastosować.
I nie zniechęcajcie się, niestety może być chwilami jeszcze gorzej , szczególnie około 8-10miesiąca ( ale nie musi ).
Na pocieszenie jak zaprowadziłam Sarę do behiaworysty w wieku około 9-10 miesięcy totalnie załamana, po obserwowaniu jej zachowania powiedział że pies w ogóle nie jest lękliwy, tylko chce sam o wszystkim decydować. Podobnie powiedzieli mi szkoleniowcy kilka miesięcy później na kursie tropowców.

Co u Mili?

Jak to co - zbiera pozytywne doświadzcenia i jest im coraz fajniej

Motyla noga, Hania tu wpadnie i znowu zostanę znawcą cudzych psów

Niby brak wiadomości to dobra wiadomość ale ja pesymistka jestem

Witam!!!

Jesteśmy jesteśmy, po prostu ostatnio miałam mały sajgon, remont pokoju, komletowanie wyprawki do szkoły dla córki (idzie do I klasy), wyjazd do znajomych na weekend. Wieczorami nie miałam już siły siąść do kompa i pisać. Zacznę może od zdjęć, choć nie najświeższych, bo sprzed 10dni (a Mila rośnie w oczach, więc trochę nieaktualne).