Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Oj Ares, Ares, Twoja Pańcia to ma zdrowie

Zdrowie, kondycję i chęci!!!

Park Szczytnicki

To największy i najstarszy wrocławski park. Zajmuje pow. ok 100ha. Jest rzeczywiście duży i jest tam gdzie spacerować. Jego początki sięgają 1873r., a miejsce na którym jest położony kiedyś było wsią o nazwie Szczytniki. Na obrzeżach parku usytuowany jest Stadion Olimpijski, gdzie co roku we wrześniu odbywa się wystawa psów rasowych.

Tzw. kacza wyspa. Tu lubią przesiadywać kaczki. Uciekają jak się do nich przybliżamy, nawet jak mamy coś do jedzenia. Wolą jeść gdy są w wodzie.


A to staw pokryty cienką warstwą lodu. W zeszłym roku jak całkowicie zamarzł to Ares biegał po nim wraz z suczką husky i nie można było ich za żadne skarby przywołać. No teraz to na pewno nie wejdzie, bo on nie z tych co lubią się zamoczyć.




Jedna z wielu polan. A są naprawdę duże i to tu najczęściej spotykają się psy.


A tą aleją to bardzo lubię się przechadzać, ale Ares zawsze mi czmycha w bok na pobliską polanę.


Jeden z wielu mostków nad stawem


A to inny


Za tym ogrodzeniem znajduje się ogród japoński ( z charakterystyczną roślinnością i architekturą). Niestety nie można do niego wejść, bo jest ogrodzony i za wejście trzeba zapłacić. We wrześniu było tu bardziej kolorowo.


Widok z września


W parku znajduje się zabytkowy drewniany kościółek z przełomu XVI i XVII w. pod wezwaniem św. Jana Nepomucena.


A to widok z innej strony


Zbiornik wodny przy pergoli. W zimie jest tu lodowisko, a w inne pory roku – fontanna. Jak jest lodowisko to Ares nie lubi tu przebywać i zawsze mnie ciągnie w przeciwnym kierunku. To chyba przez tę głośną muzykę puszczaną dla łyżwiarzy. Jako przedstawiciel ogarów jest muzykalnym psem, ale najwyraźniej woli coś bardziej klasycznego i stonowanego.


jesienna fontanna


Żelbetowa pergola, otaczająca zbiornik wodny. Na całej długości pokryta jest jakąś winoroślą.


A tak wyglądała we wrześniu


Hala Stulecia, zwana wcześniej Halą Ludową


Obserwatorium astronomiczne

Oj Ares, Ares, Twoja Pańcia to ma zdrowie

Ciekawe kto kogo na spacerki wyciaga? Ares panią czy pani Aresa?

Wrocław piękny Byłam kilka razy ,ale znam tylko starówkę Kawał drogi od nas

nulka pisze:Wrocław piękny Byłam kilka razy ,ale znam tylko starówkę Kawał drogi od nas

Jak się jeszcze kiedyś znajdziesz we Wrocławiu to zapraszam. Wyciągniemy Aresa na spacer.

Kurczę... Jakbyśmy mieszkali bliżej...

Świetne macie spacery!

Oj kusicie, kusicie... Chyba naprawdę pojedziemy w wakacje pozwiedzać te wszystkie Wasze parki

eliza pisze:Chyba naprawdę pojedziemy w wakacje pozwiedzać te wszystkie Wasze parki

To zawiadomcie trochę wcześniej, że przyjeżdżącie

Super te Wasze spacery i tyle znajomych futrzaków, fajnie macie

Po dłuższej przerwie....

Jakiś czas temu Gabi znowu skaleczyła sobie łapę (od końca grudnia to już trzeci raz). Na szczęście ranka była niewielka i po kilku dniach znów mogła wyruszyć z nami na dłuższy spacer. Poszliśmy na nasze pola, by dziewczyna, którą już trochę roznosiło, mogła się rozładować zwłaszcza, że sypnęło trochę śniegiem.

Śniegu nie było za dużo, ot jakieś może kilka milimetrów


Gabi w parterowej pozycji mającej zachęcić Aresa do zabawy


Łby obniżone i przykurczone.....zaraz ruszą


No i wreszcie ruszyli. Zabiegi Gabi przyniosły oczekiwany skutek.


Potem weszliśmy do tzw. „Lasku Bulońskiego” (wszyscy psiarze wiedzą o jaki lasek chodzi). Tak naprawdę to w lecie tam jest śmietnik i wtedy nie wchodzimy. Jesienią liście pięknie wszystko pokrywają, a zimą do tego dokłada się jeszcze śnieg. Okoliczni mówią, że jednak czasami tam posprzątają.



Przy wejściu do „Lasku” usypane są pagórki dla rowerzystów. Trochę tam polatały.


A tu zrobiło się lodowisko.


Gabi bez żadnych oporów weszła i udało jaj się przejść jakiś kawałek


Ale Ares nie wykazywał ochoty do wchodzenia dla taki niepewny dla niego grunt. Jest ostrożny, ma już taki charakter. Pewnie przeczuwał, że będzie zaliczał upadki. Rzuciłam więc mu dla zachęty ciasteczko na lód. Wszedł, schrupał, ale szybko do tyłu na bardziej stabilne podłoże.


Rzuciłam drugie ciasteczko trochę dalej i znów to samo. Nic nie wyszło z mojej zachęty. Przypomniał mi się wtedy mój poprzedni ogar, Eros, zwany Basem. Uwielbiał ślizgać się na zamarzniętych kałużach i w jaki doskonały humor go to wprawiało.


Po wyjściu z lasku natknęliśmy się na znanego nam już Mańka. Ares i Gabi wzięli go w dwa ognie. Gabi prowokowała do zabawy, a Ares starał się go odciągnąć. Do żadnej draki nie doszło, a Ares w końcu złagodniał i nawet pobawili się w trójkę.


Jak już sami wracamy do domu (z Gabi żegnamy się wcześniej), przechodzimy obok lodowiska przy którym leżą zwały śniegu. Ares jeszcze tam trochę pobiega i oczywiście zawsze naznaczy (inne psy również, jest tam sporo żółtego koloru).




Uploaded with ImageShack.us