Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Hekate pisze:No i się zdecydowała. Super.

Też się cieszę - Witajcie!!!

Hej

ciocia As-ani i jej stadko pozdrawia

Wszystkim ślicznie dziękuję za gratulacje!
Jak to moja koleżanka z pracy powiedziała wczoraj: Nie miała baba kłopotu, wzięła sobie szczeniaka.
A ona jeszcze nie wie, co to znaczy Ogar, hihi.

Ewka pisze:No bo wytulona to ona jest przez "mnię" troszkę też
Witajcie w komplecie!

Dziękujemy za tulenie Różyczki

Leszek pisze:Pozdrawiam , to jest chyba prawnuczka Amona

Zgadza się
Czyli jesteśmy już rodziną ??

nulka pisze:Współczuję nieprzespanych nocy ,ale co się nie robi dla swojego pupila Śpi się nawet z nim przez miesiąc w kuchni na materacu
Witamy!

Dokładnie!
Od dwóch dni śpimy dzielnie - oddzielnie. Lamentom nie ma końca

Poniatowski Dwór pisze:ciocia As-ani i jej stadko pozdrawia

Pozdrawiamy ciocię Nasza Klara jest bardzo do niej podobna.

Witajcie w klubie

Jeśli ktoś miałby ochotę zobaczyć Klarę, serdecznie zapraszam na mojego bloga, którego założyłam na tą okazję na Facebook'u. Nie trzeba być zalogowanym, żeby pooglądać i poczytać.
Będzie nam niezmiernie miło, jak ktoś zaglądnie:)

Sosnowa Polana
https://www.facebook.com/Sosnowa-Polana ... 165475128/" onclick="window.open(this.href);return false;

Paulina_T pisze:Jeśli ktoś miałby ochotę zobaczyć Klarę, serdecznie zapraszam na mojego bloga, którego założyłam na tą okazję na Facebook'u. Nie trzeba być zalogowanym, żeby pooglądać i poczytać.
Będzie nam niezmiernie miło, jak ktoś zaglądnie:)

Sosnowa Polana
https://www.facebook.com/Sosnowa-Polana ... 165475128/" onclick="window.open(this.href);return false;

Nam będzie też bardzo miło, jak będziesz zaglądała na forum do tych nie FB ogaromaniaków i też rozpieszczała fotkami.

Baaardzo ładna kosteczka, ale taka surowa....
To trzeba do garnuszka!!! Obgotować!!!

Witając, proszę - nie porzucajcie labka, jego trzeba dopieszczać, wtrynili mu malucha

Pewnie, że bym Was zasypywała fotkami, jakby się tylko dało

Jak to porzucić Labka?
Labisia jest dopieszczana maksymalnie odkąd straciła towarzyszkę życia. I pomysł na szczeniaka zrodził się właśnie w ramach ratowania naszej kochanej Labradorki z depresji. Ona całe życie była w towarzystwie i nie mogła sobie znaleźć miejsca odkąd straciła Mamę.
Teraz jestem przekonana, że nasza decyzja była słuszna. Luba nie ma czasu tęsknić i się nas sobą rozczulać, jest całym dniem ze szczeniakiem tak zmęczona, że w nocy sama śpi słodko jak dziecko