Ja jeszcze pozwolę sobie nawiązać do wcześniejszego wpisu na innym wątku.
delia pisze:
Dla Was i dla Cygi może i lepiej ale dla szczeniąt niekoniecznie. 8-10 tydzień to tzw "okres utrwalania strachu" i niektóre szczenięta bardzo źle znoszą zmianę otoczenia, czy właściciela itp, w tym okresie zaleca się aby nie zmieniać domu i poczekać na zmiany po 10 tyg. Później też nie jest wcale lepiej bo 12-16 tydzień to okres ustalania miejsca w grupie. Tyle teorii (kiedyś gdzieś o tym czytałam
) Pewnie w praktyce będzie lepiej niż piszą w uczonych książkach. Powodzenia i trzymam kciuki za maluchy.:
Trochę to tak, że chyba w różnych teoriach nieco inaczej to wygląda. Kiedyś taki magiczny był jeden - 8 tydzień i faktycznie także dlatego, że chciałam wydać szczeniaki dwukrotnie szczepione to ominęłam ten „dramatyczny” tydzień, o którym nasłuchałam się na różnych szkoleniach i seminariach. Z tym, że tych okresów lękowych jest jeszcze kilka później….
No i jeszcze spotkałam się z taką teorią na temat tej teorii
, że prawdopodobnie wynika ona z analizy badań, których metodologia przeprowadzenia pozostawia wiele do życzenia i jest krytykowana np. przez Iana Dunbara .
Swoją drogą przez dziesięciolecia szczeniaki opuszczały domy w wieku 6-7 tygodni i dawały radę…Nie sądzę, żeby poziom problemów kiedyś i teraz znacząco się różnił.
Ja osobiście, jeżeli wiem, że szczeniak nie jest pozostawiony w hodowli sam sobie wolałabym, żeby został tam tydzień, dwa dłużej niż standardowo się wydaje. Z resztą też czytałam kiedyś wypowiedź hodowcy chyba owczarków australijskich, który wydaje szczenięta 3-miesięczne i bardzo racjonalnie tłumaczył to podejście ( fakt nie w naszych realiach
).
delia pisze:Uważam że pies powinien odbierać jak najwięcej bodźców aby nie wyrósł na agresywnego lub lękliwego psa. .
Myślę, że przy słabszej psychice psa próbowanie naprawienia tego faktu poprzez bombardowanie go przeróżnymi bodźcami może sytuację pogorszyć zamiast poprawić. Też uważam, że dobra socjalizacja to raczej jakość i różnorodność bodźców, a nie ich ilość.
A propos teorii – też usłyszałam niedawno taką głoszącą, że nie można szczeniaka przestymulować, bo jak będzie miał za dużo to zwyczajnie się wyłączy i zaśnie. I tu się nie bardzo mogę zgodzić, bo każdy układ nerwowy ma jakieś swoje moce przerobowe. Jak sobie nie daje rady z napływającymi bodźcami to po prostu ich nie przetwarza i „zamyka się”. Przestymulowanie to dla mnie prosta droga do psa nadpobudliwego, mającego problemy z koncentracją.
delia pisze:Niedawno przy okazji seminarium z motywacji w szkoleniu rozmawiałam z hodowcą owczarków niemieckich, który twardo twierdził że dopóki szczenię/pies (po odstawieniu od suki) nie nauczy się bezwzględnego posłuszeństwa nie można puszczać go do innych psów, bo towarzystwo psów jest dla niego atrakcyjniejsze i nie będzie słuchał. .
No właśnie i tu pojawia się kilka pytań – co to jest bezwzględne posłuszeństwo i jak ocenić kiedy pies się go nauczy. Mały szczeniak jak będzie miał wybór to pójdzie za właścicielem, który się oddala, a nie zostanie z grupą psów…co innego z podrostkiem. On pewnie będzie miał więcej skłonności żeby wybrać swoją „bandę”. Czyli co ? Do roku bez kontaktów z innymi psami? A jak pies raz nie posłucha to z powrotem na smycz i program naprawczy?
Jakoś mi się to kupy nie trzyma pomijając chociażby fakt, że to nie daje żadnej szansy na socjalizację z innymi psami. Nie wiem, może temu hodowcy się to kiedyś sprawdziło, ale dla mnie to trochę tak jakby uczyć niejedzenia kiełbasy poprzez nie dawaniu jej psu.
. Jak mawiała moja pani profesor "nie ma głupich pytań, są tylko głupie odpowiedzi", więc pytam... 
Jechać do rodziny, zaprosić znajomych, wprosić się do statecznego, normalnego psa na wizytę ogródkową, wziąć psa na rękach na spacer po mieście - tak jakoś naturalnie i bez przesady. To wg mnie wystarczy...Cieszyć się sobą a nie spinać. W psim przedszkolu u hani i AniRe nie było wyszalenia - kontakty pod kontrolą i to wystarczy.
