Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Dopiero przeczytałam
Bardzo współczuję...

rafkow pisze: Mam nadzieję, że gdy nadejdzie kiedyś czas Maczka, Bard wprowadzi go do świata spacerów za tęczowym mostem.

Oj to jeszcze na pewno długo, długo …
I tego Wam obu życzę

irie pisze: Moze bez sensu teraz o tym pisac, ale gdy kiedys wspomnialas tu, ze Bard nie dorobil sie zadnego pucharka, wymyslilam sobie, ze zorganizuje mu taki specjalny, dla OgarBard'a Niestety, pozostalo wsrod pomyslow niezrealizowanych... Fajny Ogar z Barda byl, to pewne.

Oj tam. Ja tam wnioskuję, żebyś nie odpuszczała jeszcze z tym pomysłem
Pamiętaj, że ja jeszcze mam kozę w domu
Pomysł cudny

irie pisze: Jak wynajdziesz jaka fajna gdzies w archiwum, pokazuj tu, koniecznie.

Będzie coś już wkrótce ale chyba w weekend dopiero się ogarnę

Kasiawro – dzięki wielkie za fotkę. Też uważam że jest świetna. I jeszcze mam taką Kasi z Bardem, którą bardzo lubię i szukałam jej ale niestety na razie nie ma

REDAIK pisze:Barda nie ma, ale są jego dzieci i wnuki. Za każdym razem widząc któreś z nich, to będzie tak jakbyś widziała jego.
A teraz biega gdzieś po łąkach razem z Udrą.

Większość dzieci ładniejsza od Barda
Ale każde coś tam z niego ma.

Jak znam Barda to ona raczej będzie biegał "za" Udrą a nie "z"

makaveli pisze:Bardzo nam przykro Aniu, tym bardziej, że nie zdołaliśmy poznać osobiście Barda a jego krew płynie w naszym maluchu.

Wasz maluch już przerósł dziadka…i fajnie, że wam tak razem dobrze

Jeszcze raz Wszystkim dziękuję z pamięć !


A tutaj też trochę wspomnieniowo...
No cóż, wykrusza się stara gwardia...Bardzik i Gabi.

Może i stara ale jaka ładna.

Strasznie nam smuto . Salwa odziedziczyła po dziadku " drapanie po dupce".

Rzadko wpadam na ogarkowo, więc ze sporym opóźnieniem:
Aniu bardzo mi przykro, że Barda nie ma już wśród nas, wiem jak go kochałaś, wiem że zostanie na zawsze w Twej pamięci. Nieraz będziesz sobie przywoływała wspomnienia z nim związane, nieraz spojrzysz na miejsce gdzie zwykle był a tam pusto...
Bardzo Ci współczuję. Trzymaj się.

Och Boże, dopiero teraz przeczytałam....

Współczuję bardzo...

Nie znałam Barda, ale wiem doskonale jak to jest, kiedy trzeba pomóc w odejściu czworonożnemu kumplowi - wspomnienia mam jeszcze świeże...
Ja miałam wtedy po prostu odrealniony dzień... Życzę więc dużo siły. I żebyś pamiętała, że pies miał za sobą lata dobrego żywota przy twoim boku - bo tego jestem pewna. Każdy pies powinien godnie żyć i spokojnie odchodzić.

Współczuję i życzę, aby wspomnienie tej prawdziwej przyjaźni rozwiały smutek i dodały otuchy.

Żeby jednak nie było tak smutno to opowiem wam bardzo ciekawą historię
Pewnie starsi starzem ogarowicze już ją znają, bo kiedyś ujawniłam już te rewelacje ale młodzi też niech się uczą. I aż się dziwię, że znany wszystkim "ogarowy teoretyk nr 1" jeszcze się do nich nie dokopał

Otóż nie wiem czy Państwo wiedzą, ale pierwotnie w " Czterech pancernych i psie" psa miał grać ogar polski. Oczywiście na potrzeby tej postaci miał być zmieniony scenariusz i zamiast sceny polowania na niedźwiedzia z udziałem owczarka niemieckiego miał być pokazany piękny gon potomków ogarów, które trafiły na Syberię wraz z zesłańcami.
Dotarłam do materiałów archiwalnych ze zdjęć próbnych.
Ogar wypadł świetnie. Wprawdzie zdjęcia musiały być opóźnione o dwie godziny, bo ogar poszedł w las i wrócił wytarzany ale kamera go kochała.
Za to za uchodzącym Niemcem ogar grał pięknie!
Niestety, mimo przychylności całej ekipy ówczesne władze uznały, że ten relikt szlacheckiej przeszłości, symbolizujący ucieśnienie i wyzysk warstwy chłopskiej nie może być symbolem wspólnej walki wojsk polskich i radzieckich...
Rolę dostał więc owczarek niemiecki specjalnie sprowadzony z NRD.

A mogło być tak pięknie...

oj, ktos tu nas wkreca

To by zmienilo wspolczesna historie ogara w Polsce! Przeciez kazde dziecko (no, moze nie z tych dzisiejszych dzieci;) kocha Szarika, kazde o nim marzylo. A to ogar mogl zostac gwiazda malego ekranu.

Ale.. jakos nie umiem sobie wyobrazic ogara w czolgu, nawet mimo tego pieknego zdjecia powyzej. Wiec nawet lepiej, ze to nie wypalilo (nomen omen;)
Chyba pierwszy raz powiedzialabym, ze Bardowi z czyms nie do twarzy - wskazujac na ten czolg. (az tak wielka jest sila wdrukowania mi za mlodu obrazu jedynie slusznej rasy 'czolgowej')