Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

sarumanisthari pisze: Chodze do lasu z kiełbasa w kieszeni by ja zwabiz z powrotem

Nie jesteś tu wyjątkiem każdy Ogaro-maniak ma "kiełbasę" w kieszeni
A odwołanie trzeba uczyć uczyć i uczyć- spróbuj motywu z chowaniem się żeby to ona pilnowała Ciebie a nie Ty jej

Aszemi pisze: każdy Ogaro-maniak ma "kiełbasę" w kieszeni

Każdy? Mój niekiedy nawet nie leci na suszoną wołowinę

wszoleczek pisze:Mój niekiedy nawet nie leci na suszoną wołowinę

A to już inna para kaloszy

Aszemi pisze:

sarumanisthari pisze: Chodze do lasu z kiełbasa w kieszeni by ja zwabiz z powrotem

Nie jesteś tu wyjątkiem każdy Ogaro-maniak ma "kiełbasę" w kieszeni
A odwołanie trzeba uczyć uczyć i uczyć- spróbuj motywu z chowaniem się żeby to ona pilnowała Ciebie a nie Ty jej

My chodzimy z żółtym serem Calvados gwizdek opanował do perfekcji w dwa spacery

Sarumanisthari - masz szerokie pole do popisu - równoległą pracę nad śląskim charakterem i niesforną sunią Nie patrz na nią jak na pomyłkę życia. Spróbuj zrozumieć wasze wzajemne relacje i pokochać w niej to, czego nie sposób czasem zmienić! Będzie dobrze. Jak już dziewczyny pisały
- ogar jak wino, z czasem wietrzeje mu temperament....

DASZ RADĘ

EiMI pisze: My chodzimy z żółtym serem Calvados gwizdek opanował do perfekcji w dwa spacery

Ja bym się tak nie cieszyła
Dojrzewanie jeszcze przed nim...a wtedy nie raz , nie dwa będzie sobie można nagwizdać

wiem Ale cieszymy się chwilą
W końcu trzeba umieć się cieszyć z krótkich chwil szczęścia żeby nie zwariować

hania pisze:Zastanawiam się czy tocząc takie dyskusje nie powinniśmy na począku zdefiniować co dla kogo oznacza "nadaje sie na pierwszego psa w życiu". Bo może się zdazyć tak, że nasze wizje są zupełnie inne i z tego wynika niedogadanie.
Dla mnie to pies, który mimo niedoświadczenia opiekuna i ewentualnych błędów wychowawczych będzie mało uciażliwy dla rodziny z któa mieszka i dla otoczenia.

Tak, zauważyłam, że patrzysz pod tym kątem (na bazie wcześniejszej Twojej wypowiedzi) i zdziwiło mnie to o tyle, że dla mnie to zupełnie nowy punkt widzenia.

Jest coś w tym - tzn. w zastanawianiu się, jakie mogą być przy danej rasie konsekwencje zaniedbań wychowawczych... I faktycznie, jak się zastanowię, ogary apokalipsą chyba nie grożą. Poszarpanymi nerwami, raczej...

Ja patrzyłam na to z innej strony: wyznaczasz sobie jako cel nauczenia psa a,b,c i d, i teraz na ile to będzie dla ciebie trudne przy danej rasie i danym poziomie wiedzy/doświadczenia.

I z tej perspektywy np. wspomniany owczarek niemiecki był dla mnie wręcz fantastyczny. Ale nigdy nie przyszło mi do głowy zanalizować, co by się stało, gdybym z tym owczarkiem nic nie robiła i zostawiła go samopas...

I faktycznie, jedyna konkluzja jaka mi się nasuwa, to zadanie pytania: do czego ci pies i czego od niego oczekujesz? A dopiero potem odpowiedź: nada się/ nie nada.

grzanka pisze:Cieszę się, że szczerze mówicie nie tylko o blaskach życia z ogarami, ale też zwracacie uwagę na pewne "niedogodności".

Ha, to jeszcze nic! Ci, to są dopiero hardcore'owcy
http://www.wolfdog.org/forum/showthread.php?t=2494" onclick="window.open(this.href);return false;
http://www.wolfdog.org/forum/showthread.php?t=6725" onclick="window.open(this.href);return false;

I tak jeszcze jako komentarz do wcześniejszych postach o ustatecznianiu się psa z wiekiem - ja muszę przyznać, że mam szczeniaka, a już jest stateczny Pan Pies. Serio serio Zadziwia mnie, ale pewnie to taki charakter - na spacerach potrafi być dzikus, ale np. w domu czy w gościach - spokojny, cichy, zadumany, niemal niewidzialny. Kurka felek, nawet mój ojciec, kiedy raz spędził z nim pół dnia sam na sam, przyznał, że "zacny pies" - a psów to on raczej nie lubi.
I strasznie mi się to u Mozarta podoba
Ostatnio ma co prawda etap małego anarchisty i coraz częściej wykłada na moje polecenia (jakoś tak od kilku dni), ale to jedno się nie zmienia - w domu jest spokojny filozof

Dobre tam im te czechosłowaki rzeczy robią Swoją drogą ta rasa tj takie moje marzenie, które nie zrealizuję, bo mój zbyt miękki charakter na to nie pozwala .

Swoją drogą psa można ubezpieczyć w PZU (do 6 r.ż.) na leczenie i szkody wyrządzone przez niego (ale jak się dowiedziałam, to już takie poważne szkody, np naprawa auta, jak potraci psa ).

Dodatkowo wiele ubezpieczeń domów i mieszkać posiada w zakresie ubezpieczenie psa albo ma to w pakiecie dodatkowym.
Jak się ma małego rozrabiakę, to warto w coś takiego zainwestować

wszoleczek pisze:Dobre tam im te czechosłowaki rzeczy robią Swoją drogą ta rasa tj takie moje marzenie, które nie zrealizuję, bo mój zbyt miękki charakter na to nie pozwala .

Poczytuję namiętnie. Wilczak - taak , piękna sprawa, ale też nie dla mnie.
Tu już trzeba się zaangażować, jak myślę, na 100%. Duży teren, dużo czasu, dużo biegania, dużo cierpliwości, silna ręka, dobra znajomość psiej psychiki. To już sport dla zaawansowanych
Tyle w temacie offa.

Czyli rozumiem, że w przypadku ogarów nie należy szkolić poprzez kary tylko skupić się na szkoleniu pozytywnym? Takie zamiary miałam od początku, więc w tym przypadku myślę, że wpasuję się w charakter ogara