Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

ja mam pojedyńczo Twoje posty. A ostatnio mnie do Ogarkowa antywirus wpuścić nie chciał tylko ryczał, ze tu jakiś trojan siedzi....

To mnie też. Trojan i Trojan.

qzia pisze:... Decyzja zapadła. Muszę kupić większe łóżko bo zaczyna brakować dla mnie miejsca

Niestety to nie działa.

Dziś reprezentacja Psiej Comety wybrała się na czaprakowo-rudy spacerek do Stężycy. Towarzystwo doborowe. Sama psia arystokracja. Zdjęć mało i ciemne, bo pogoda nie dopisała. A oto reprezentacja spacerowiczów.
Gospodarz i przewodnik stada Jura we własnej osobie.


Głowa rodziny Ajsza. Załapała się tylko na 2 zdjęcia choć była bardzo grzeczna w porównaniu do chłopaków. Pies szczęśliwy z roześmianą mordą.


Zbyś który miał zostać w domu bo znowu mi schudł i ma się tuczyć na wystawy.


Zuzanna

Tak malutko fotek...
Ajsza ładnie uśmiechnięta!!

Psy szczęśliwe uśmiechnięte, czyli spacer się udał

Sorki ale musiałam skoczyć zeszyty oddać koleżance Kuby. Siedzi biedak i uzupełnia bo tydzień go nie było w szkole.
Reszta ekipy czyli rudości nasze przepiękne.


Amalka




Adonis - moje rude szczęście.




I najmłodszy a zarazem najsłodszy uczestnik czyli Aronia gapcia jedna.


Też umiem biegać jak duży Zbyś.

No i My czyli dziewczyny jak z żurnala. Ja w kurteczce w barwach ochronnych (niby sezon zbiorówek skończony ale....) i Ania w eleganckim płaszczyku oraz Zuzia z Aronią.


Każdy spacer z Anią kręci się wokół jednego tematy a mianowicie: gdzie jest Jura. Tym razem jednak sprawy potoczyły się inaczej. Motywem przewodnim już od połowy spaceru była zagadka: gdzie jest Jura i Zbyś. Początkowo wraz z chłopakami zaginęła też Amalka ale jak na porządnego retrievera przystało, szybko wróciła sama. Ogary zagrały i przepadły. Tylko super GPS pokazywał, że są gdzieś taaaam... około 1,2 km od nas.

Kurteczka to raczej w barwach obronnych nie ochronnych. Obroża którą wylicytowałaś świetnie się będzie komponowała. A rozterki Ani są mi w pełni znane. Tylko ja muszę polegać na dzwonku o krótkim zasięgu, a Ania na GPS. Mam nadzieję że w okolicy nie ma dróg, bo to zawsze największy strach jak pies da w długą. Towarzystwo liczne i rasowo urozmaicone. A my ciągle biegamy same. Potem Sara nie chce współpracować na konkursie.
Pozdrawiamy i zazdrościmy spacerku.

_______________

Małgosia&S&C

Jeszcze trochę Zbysia przed ucieczką.




Zuzi


Kuba z Anią w pogoni za chłopakami.


Powrót syna marnotrawnego


"Francuski" piesek wrócił brocząc krwią z pokaleczonych lodem łapek.


Drugie zdjęcie na które załapała się roześmiana Ajsza. Należał jej się ten spacer po miesiącu karceru z powodu cieczki. Oczywiście Ajsza to ta za rozbrykaną Aronią.