Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Dunia śpi pod dużym białym bzem w rogu ogrodu.
A ja nie mogę uwierzyć. Za nagle. Nie znajduję słów, tu nie ma słów, masz rację Węszynosko.
Nalałam psom obiad jak zawsze w dwie miski.
Monia chodzi jak błędna i jej szuka.
Napisałam na ogarkowie w pożegnaniach, żeby sama przeczytać i uwierzyć.

Nie wiem jak i co dalej.
To nie był dla mnie tylko pies.


Dziękuję Wszystkim za serce. To choć troszkę lżej.

Bardzo nam przykro, Beatko trzymaj się....
Czas leczy żal, jak zawsze, ale swoje wytęsknic trzeba

Jak nagle nie ma roześmianej mordki i merdającego ogona... trzymaj się Bea

Trzymajcie sie jakos!

Wiem, jak boli dusza po takiej stracie... Bardzo, bardzo współczuję.

No niestety będę musiał żyć bez Cioci, ochrzaniała mnie jak chciała.
Miała klasę i radość życia.
Jak ktoś nie poznał DAMY to ma czego żałować, naprawdę.

Wspomnieniowo...Szkoda wielka, że przy takiej okazji


Jedno z moich ulubionych "macierzyńskich" zdjęć ogarów.


Przykro, że tak szybko do Barda dołączyła jego druga "żona"...ale może sobie gdzieś tam siadują razem....

A ja się cieszę, że gdy patrzę na Uchatka to Dunieczkę widzę
Te falbaniaste uszy i oczy błagające o kawałek ciasta i mokry nos przyklejony do filiżanki z kawą i nawet charakterek ma Uchaty po mamusi i nawet na krzesła nauczył się włazić ech....

Dziękuję AniuW.
Dziękuję BasiuM.

Bardzo mi ciężko.