Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

wladekbud pisze:uuuuu
to musiało coś strasznie śmierdzącego w woreczku być, aż boję się napisać co...

Na moje oko kurczak albo inna delicja, bo worek był tłusty.
Więc nie, tym razem, to raczej nie było TO

Na całe szczęście torebka była pusta. Więc pół biedy.

Mhm. Znam i współczuję .

Nie mogę spać, to sobie bloguję.

Z rozczuleniem przewertowałam zdjęcia liliowych szczeniaków - te z forum i z dysku.

I teraz już wiem, wszystko sobie poukładałam. Przypomniałam sobie, jakie były nasze typy, gdy wybieraliśmy psa - wtedy oczywista jeszcze ich nie rozróżniałam, ale teraz, z perspektywy kilku miesięcy, ciekawie się podgląda jak rosną psy, które ci wpadły w oko

A więc nasz medalowa trójka prezentowała się tak:

Czoper, znany dziś jako Korek - typ mojej drugiej połowy, która mąciła mi w głowie, aż powiedziałam: czyj to ma być pies: Twój czy mój? I typ odpadł. Kurdebemol, jaki ładny jest ten typ dzisiaj Czarli, czyli Mozart - od początku mój silny typ bo tak i już. Tyle w temacie. I Chyży, czyli Chyży - typ nas obojga. Bo czarny skubaniec
I jak teraz o tym myślę, to naprawdę nie dziwię sie osobom które mówią, że cieszą się, że nie miały wyboru
Tak naprawdę ja myślę o tych ogarach w kategoriach "bo wszystkie dzieci nasze są" i czuję się trochę tak, jakby one trochę moje też były Po prostu z sentymentem.

Ja też tak mam .

Podpisuję się obiema rękami Chciałam zabrać do domu wszystkie 10, ale mnie nie było stać...

Patrząc z tych trzech zdjęć to Moziu najsłodszy

No dobra napiszę to. Ja chciałam zostawić obie sunie, ale miałam do wyboru. Mąż albo.....

wioleta pisze:No dobra napiszę to. Ja chciałam zostawić obie sunie, ale miałam do wyboru. Mąż albo.....

Dramatyczny wybór...


edit: No własnie, co się stało z Cerą? Coś się panienka nie odzywa...

Jak się wzięłam za oporządzanie sprzętu po spacerze, to stwierdziłam, że takiego bajzlu tośmy jeszcze nie zaliczyli... Kurtka w błocie, portki w błocie, kaloszki w błocie, ogar w błocie.
Moziu był dzisiaj na spacerze wzorowy po prostu
Na komendę dał sobie nawet spokój z obskakiwaniem spotkanych po drodze spacerowiczów.
Ale, rzecz jasna, spacer musiał się zacząć od chwycenia w paszczę foliowej torebki... Moje "nie wooooolnooooo!" słyszeli chyba jeszcze Stargardzie Szczecińskim . Pies odpuścił

Fotek brak, bo nie bardzo chciało mi się dzisiaj taszczyć ze sobą aparat.

Ładniutki Mozart, ładniutki