Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Dzisiaj zacznę od barw jesieni

Dzisiaj spacerek krótszy, ale Poraj i tak wykorzystuje każdą chwilę.
Spuszczony ze smyczy penetruje wszystkie bardziej lub mniej dostępne tereny. Nie ma dziury w ogrodzeniu, której by nie odkrył, aby dostać się tam gdzie chce. Ściga wszystkie możliwe koty i każde stworzenie, które przed nim ucieka. Nie jest agresywny, ale to prawdziwy wulkan energii. Jest niezwykle ruchliwy i wymaga stałej uwagi. Tak niekiedy myślę, że być może ten ktoś, do kogo wcześniej należał, nie wytrzymał tempa.
Ja jednak jakoś daję radę i najważniejsze, że on chce do mnie wracać.

Czata po okresie swojego młodzieńczego szaleństwa, przez ostatnie lata przyzwyczaiła mnie do spokoju i przewidywalności (+-).
Ale nie Poraj - on ciągle zaskakuje.
Kilka dni temu, kiedy byłam w pracy, zasmakował w bułce, którą zostawiłam na blacie w kuchni (ma trochę złodziejskich zapędów).
Pal licho bułkę, ale przy okazji strącił słoik z miodem. Na szczęście musiał się wystraszyć hukiem słoika o kafle i uciekł, dzięki czemu nie rozniósł miodu po mieszkaniu. Jednak i tak walczyłam ze zbieraniem szkieł i miodu przez ponad godzinę.

Dzisiaj zaskoczył mnie zapobiegliwością. Poraj i Czata dostały makaron z mięsem i jak zawsze, każdego miska była w innym końcu kuchni. Zazwyczaj kończą jedzenie w tym samym czasie, a potem zamieniają się miskami i jedno wylizuje miskę drugiego. Jakież było zaskoczenie moje i Czaty, jak już skończyła swoją michę, kiedy odkryłyśmy, że w kuchni ani Poraja, ani jego miski. Zapobiegliwie przed skończeniem jedzenia zaniósł miskę na swoje legowisko. Dzięki temu dłużej delektował się resztkami i zapachami.

Czata pisze:przez ostatnie lata przyzwyczaiła mnie do spokoju i przewidywalności (+-).
Ale nie Poraj - on ciągle zaskakuje.

Poraj może mniej przewidywalny ale sam to dobrze przewiduje co może zdarzyć się potem. Ruch jak u prawdziwego szachisty.

Puk puk, co u naszej znajomej pary słychać?

A... u Czaty i Poraja pełne miski, ciepłe legowiska i błogi spokój.
Od czasu do czasu przerywany co prawda drobną sprzeczką, ... ale jak to w rodzinie.

Korzystamy z każdej wolnej chwili, żeby wyprawić się na nasze ulubione tereny.
A oto krótka fotorelacja:

Oo wreszcie odezwali się wrocławscy spacerowicze.
Piękne drugie zdjęcie.
Jak Poraja waga, przybrał cosik?

A w trzcinach ...
https://youtu.be/bAJP9klidAY" onclick="window.open(this.href);return false;

Tytuł "Za lisem" nie jest przypadkowy. Kiedy zakończyłam nagrywanie, na taflę jeziorka wypadł lis, a za nim Poraj.

Poraj jest bardzo ruchliwy. Trochę przybrał na wadze, ale każdy spacer pochłania mnóstwo jego energii. Czy idziemy na 2 godziny, czy na 4 to tyle czasu jest w biegu. Melduje się tylko co jakiś czas i sprawdza, gdzie jestem.

Wraca ładnie.
Martwi mnie tylko to, że bywa nieobliczalny jeśli chodzi o lód. Nie mogę go teraz spuszczać ze smyczy nad Odrą, bo lezie na lód, jak coś wyczuje.

A zima do nas zawitała i trzyma

Widać jaki nieszczęśliwy na smyczy .

Wiosny wokół i spełnienia marzeń .