Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Pięknie! Uwielbiam Beskid Niski macie tam może jakąś fajną miejscówkę?

pozdrawiam
Jacek

Ostatnia fotka przecudna

Ogary to jakoś tak natruralnie wyglądają na łonie natury . Cudne fotki Largo!

Swietne zdjecia
Widac, ze fajnie mieliscie

Largo szczęśliwy! Świtek jakoś mało wyjazdowo spędza czas w te wakacje.
Fajnie Was widzieć. Pozdrawiamy!

ania N pisze:macie tam może jakąś fajną miejscówkę?

Na początku lat 90-tych moi rodzice kupili rozpadającą się chałupę ze starym zaniedbanym sadem w Iwli koło Dukli. Dali pracę mieszkańcom Iwli, którzy doprowadzili chałupę do stanu używalności i teraz korzysta cała rodzina na wakacje letnie, zimowe na jesienne kolorowe buki...
Nad wsią przebiega główny czerwony szlak beskidzki

Jak co tydzień, w sobotę rano, udaliśmy się z Largusiem na przebieżkę po lesie.
Zazwyczaj przedstawicieli gatunku Homo sapiens nie spotykamy w ogóle, ale dziś gdy sezon grzybowy w pełni, ludzi i ich samochodów było pewnie więcej niż grzybów.
Byłam pewnego rodzaju anomalią, bo po pierwsze z psem przypiętym do uprzęży, po drugie poruszałam się w tempie truchtu rekreacyjnego a po trzecie nie miałam koszyka.
Tak więc większość napotkanych grzybiarzy po prostu się delikatnie, z przekąsem na mój widok uśmiechała. Jednak jedna pani po prostu mnie zadziwiła.
(Była to elegancka paniusia w nienagannym polarku i modnych kaloszach, z wiklinowym pięknym koszem przewieszonym przez zgięcie łokciowe).
Na mój widok zawołała głośno do męża: "Kochanie uważaj żebyś się nie przestraszył!"
(dwukrotnie - żeby mieć pewność, że mąż na pewno usłyszał).
Ja rozumiem, że po przebiegnięciu kilku kilometrów kolor mojej twarzy niebezpiecznie zbliża się do koloru mojej szpanerskiej wściekle różowej koszulki, a jęzor mam wywalony jak Larguś, albo może i nawet bardziej, ale żeby od razu straszyć mną męża??? no bo przecież nie chodziło o mojego grzecznego, łagodnego jak baranek pieska

Gosiu to nie chodziło o Ciebie, to chodziło pewnie o groźnego, niewychowanego, groźnego psa
Pozdrawiamy Was serdecznie i zazdrościmy okrutnie zacięcia do biegania!!!


Nie wiem gdzie napisać,a le na Waszym blogu chyba mogę?
Robimy prażone od jakiś 10 lat i po zlocie jak robimy za każdym razem Was wspominamy i twierdzimy, że nam takie nie wyszło
Aby kiedyś był kolejny zlot i Wasze prażone...

Bardzo nam miło
Obiecujemy na następny zlot zabrać kociołek

Samego słońca i radości!!!