Między borem a miastem - ARES, BONA, ERIA

[Ewka]

Niesamowite macie te wyprawy...
Dziękuję, że mogę w nich uczestniczyć chociażby tylko oglądając zdjęcia i czytając relacje...

[1e2w3a]

mam już pomysł na kolejne nasze spotkanie
następnm razem widzimy się w miejscowości Pokój

Zapoznałam się z tymi linkami które podałeś, z innymi również (tymi na temat Pokoju). Ładnie tam i myślę, że będzie super spacer dla psów. Mam nadzieję, że moja imienniczka -Ewa (od Iskry)- nie zawiedzie się na naszej relacji. Oby tylko było kilka stopni mniej.

[1e2w3a]

Pracze Odrzańskie

W ostatnią niedzielę znów pojechaliśmy z Czatą do Praczy Odrzańskich. Nie było upału, było nawet chłodno, pogoda w sam raz na długi spacer.
Ostatnie opady podmyły łąki i bez kaloszy ani rusz. Nie wspomnę już o „towarzyszących” nam komarach, ale jak się poruszałyśmy to były mniej dokuczliwe.

Zaczęliśmy nasz spacer od tego pola rzepaku, który już się zrobił całkiem „mięsisty”.


Tworzą się też szyszki na iglakach


A w to zboże to Czata dała nura i zniknęła nam z oczu. Tylko delikatnie poruszające się kłosy upewniały nas, że gdzieś tam buszuje. Przywoływana w końcu wróciła, ale swoje musiała wywęszyć.


Kilka razy mignęły nam zajączki. Tu przy tym ogrodzeniu również jeden z nich przebiegł.


Do poszukiwań przyłączyła się też i Czata.


Potem była mega wielka kałuża. Ares trochę poskakał,…..


……Czata wolała brodzić.


Ale przestrzeń……


Łąka była bardzo podmokła więc weszliśmy do lasu gdzie kałuże wprawdzie mniejsze ale to błoto….


O, nowa ambona, trzeba sprawdzić, czy solidnie wykonana.


Zadania podjęła się Jagoda.


Aresowi nie za bardzo się podobało, że Jagoda zrobiła się nagle taka duża. Czekał w napięciu aż wszystko wróci do normy.


Wejść było łatwo, zejść zaś już trochę trudniej, no ale w końcu udało się.


Uradowany Ares z powrotu Jagody, no i jest już taka jak zawsze.


Solidność wykonania tej ambony (starej) miałam sprawdzić ja, no ale się jakoś wymigałam.


CDN

[1e2w3a]

CD Pracze Odrzańskie

Wszędzie wielkie kałuże i chmary komarów.


Tu w tych trawach pojawił się jakiś młody koziołek i Ares poszedł……Przez chwilę była cisza ale w końcu dało się słyszeć prychanie. Wrócił - z bardzo roześmianym pyskiem. Czata zaś stała obok spokojnie i nie wykazywała zainteresowania tym co się dzieje.


Zdecydowałyśmy, że trzeba iść na skróty, bo nie wyjdziemy stąd do zmroku.


Przebijamy się przez las. W dali widać znajomy wał.


Zaczynamy odwrót wzdłuż tego wału.


Po drodze jeszcze jakieś tarzanko w zgniłej trawce.


Tu w tym zbożu zobaczyłyśmy skaczącą sarenkę, no i Czata nie wytrzymała i teraz ona ruszyła (jakby się umówili, Ares stał i teraz to on się przypatrywał). Zdjęcie jest bardzo statyczne, a właściwie to nic na nim nie ma prócz tej trawy, a działo się trochę. Sarenka uciekając wykonywała podskoki i to samo zaczęła robić Czata. Sarenka już umknęła a Czata dalej to wyłania się z tej trawy, to zaś znika (chciałam to uchwycić, niestety nie udało się). Stałyśmy na wale i widziałyśmy jak Czata słabnie, jak jej wysiadają te sprężynki w nogach, coraz wolniej, coraz niżej i w końcu wszystko się uspokoiło. Sarenki nie ma a Czata stoi pewnie tam gdzieś i odpoczywa.


W końcu wróciła.


Spacer zbliża się ku końcowi, psy wtedy doznają lekkiego przyśpieszenia, pewnie chcą już odpocząć w samochodach.


Z Aresem wracaliśmy trochę okrężną drogą. Jadę tak jadę i patrzę, a na środku jezdni siedzą jakieś wychudzone burki i nie kwapią się ruszyć. Musiałam znacznie przyhamować i wtedy raczyły wstać i się trochę usunąć, tylko jakieś takie one długie, no i te ogony. Jakie to burki – to przecież młode lisy! Pewnie szykowały się na jakiś wieczorny żer.

[1e2w3a]

I znów była kilkugodzinna „przebieżka” po Praczach Odrzańskich.

„Dyziowe” chmury.


Chyba tam nas ciągnie ze względu na tę rozległą łąkę z wielgachną kałużą.
Laba na całego


W ten upał taka kałuża to istne wybawienie dla nas.


No i stoją jak te dwa nieszczęścia


Odważniejsza Czata pierwsza zdecydowała się wykonać przysiad.


Jak ona się nie utopiła to może i ja spróbuję. Tylko muszę poszukać odpowiedniego miejsca.


O, chyba to będzie odpowiednie. Aj, trzeba ostrożnie……


Ale fajnie! I jaka ulga.


Jagoda, pewnie Ci gorąco, zaraz zrobię prysznic.


A poszła……jakaś słona zrobiłaś się od tej wody


A teraz to już tylko cukier i sama słodycz




CDN

[1e2w3a]

CD łąki i pola na Praczach Odrzańskich

Trochę przeschnięty Ares mógł się w końcu przytulić do Jagody.


Trochę się zasiedzieliśmy. Ares, chyba z nudów, zaczął już oszczekiwać jakąś natarczywą osę


Czata zaś poszła na przeszpiegi


To jak? Ruszamy?


Aczkolwiek niechętnie to jednak raczyłyśmy się w końcu podnieść. No i wtedy na skraju łąki, tuż pod lasem, Jagoda zobaczyła jakiś rudy punkcik – pasącą się sarenkę. No więc aparaty w dłoń i zaczęliśmy iść w stronę tego lasu. Wiatr wiał nam w plecy i u psów nie było żadnej reakcji.


No ale sarenka zwietrzyła nas dość szybko i w podskokach czmychnęła do lasu, ale jakieś zdjęcia są.


Weszłyśmy na tę łąkę


Tu nasze psy ożywiły się, za czymś, bliżej nieokreślonym biegały, a Czata zaczęła skakać jak sarna


Klasyczne „żabowinowe” kałuże


Ares napił się trochę tych „żabowin”.


Psy już podeschły, a gorąc dalej nie odpuszczał więc zaciągnęłam je na podtopione pole kukurydzy.


Ale tu cisza. Była by idealna gdyby nie te rechoczące żaby.


Na polu „stało” sporo wody ale, o dziwo, komarów było tu mniej. Tak więc wśród tej kukurydzy spacerowało się super.


Nie spotkaliśmy wprawdzie zajączków i lisów ale na koniec spaceru pojawiły się dziki – jeden znacznie większy (pewnie mamusia) i kilka mniejszych. Przemknęły dość szybko przez drogę pomiędzy dwoma polami rzepaku także na zdjęcie czasu nie było. Dobrze, że nasza droga powrotna skręcała w bok i nie musiałyśmy tamtędy przechodzić.

[endo]

Uwielbiamy z Wami "wędrować"

[kasiawro]

Sokół w wodzie - śliczny.
Dziewczyny ale Wam zazdroszczę!!!

[WEIMAR]

bardzo ładne światło na tym zdjęciu
Ewa napisz jaki aparatem robisz zdjęcia, ja nie mam żadnego i planuję kupić

[aniamam]

Zazdrościmy!!!!