Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Znam te miny. U mnie jak któryś stanie koło fotela lub stołu i tak niby mimochodem z nudów zaczyna obgryzać róg. Tak sobie tylko troszeczkę. A cały czas zerka na mnie co ja na to.
Kasia

Od kilku dni wychodzę z Fluorytem na spacery.
Pierwszego dnia było najtrudniej. Zaczęło się od tego, że nie chciał zejść po schodach (mieszkamy na 4 piętrze bez windy ) Stał sparaliżowany. Zlitowałam się nad nim i go zniosłam. Na zewnątrz było już ok. Śnieg psu nie przeszkadzał (był to jego pierwszy kontakt z taką dużą ilością śniegu).
Potem szliśmy wzdłuż ulicy. Widać było że Fluoryt czuje się niepewnie. Ale szli ludzie, którzy się nim zachwycali i głaskali, więc Fluoryt o wszystkim zapomniał i tak z nimi szliśmy
Następnie zrobiliśmy wycieczkę tramwajem. Przejechaliśmy dwa przystanki. Fluoryt był bardzo grzeczny (mój poprzedni pies idealnie zachowywał się w samochodzie - każdym, ale jak jechaliśmy tramwajem, autobusem czy metrem to był koszmar i dla niego i dla nas - może za późno zaczęliśmy z nim tak jeździć, miał ok.3 lat) Więc zachowanie Fluoryta w tramwaju było idealne
Później znowu miał problem z ulicą W końcu, po przejściu jeszcze kilkunastu metrów - stanął, oparł się o murek i nie chciał dalej iść

Po długich namowach, poszliśmy dalej. Znowu odwiedziliśmy szkołę.
Fluoryt zachowywał się zupełnie inaczej niż poprzednim razem. Biegał, skakał. Sam zwiedzał szkołę

Następnie pojeździliśmy samochodem.
Cały spacer (włącznie z jazdą samochodem) zajął nam ok 5godz. Fluoryt wrócił do domu szczęśliwy Nareszcie mógł zrobić siku (w domu jest najlepiej). A jak szybko sam wbiegł po schodach. Aż miło było patrzeć

Od tego czasu minęło kilka dni. Na spacerach Fluoryt jest zadowolony. Poznaje nowe psy.
Ostatnio się uśmiałam. Fluoryt bawił się z dużymi psami, ale jak podszedł do yorka to odskoczył jakby się poparzył i aż usiadł z wrażenia York jest z 3 razy mniejszy od Fluoryta, a bawił się z psami 5 razy większymi od siebie

Tak więc na spacerach lubi być, ale jak widzi schody w dół to nadal go paraliżuje.

Mam dość. Daj mi spokój

Mina strasznie nieszczęśliwa

Nareszcie mógł zrobić siku (w domu jest najlepiej). A jak szybko sam wbiegł po schodach. Aż miło było patrzeć

Same sukcesy

Ze schodami w dół dajcie Mu jeszcze spokojnie czas na przełknięcie zwłaszcza ,że chłopczyk do szkoły się na ostro przymierza Socjalizacji to niejeden mu zazdrości !

Bo z tą socjalizacją musimy nadrobić stracony czas - kiedy nie wychodziliśmy Podobno po 12tym tygodniu „okno socjalizacyjne” u szczeniaka zostaje na zawsze zamknięte

Hi hi spokojnie z tym nadrabianiem. Pomalutku - jeszcze tyle nowych rzeczy będzie musiał zobaczyć. I tak się na raz nie wyrobicie.
Będzie się socjalizował jeszcze ze trzy lata

Fajniuszek z małego. Macie pociechę w domu.

Cześć,
Fajne psisko, cudowne ma uszyska

kdzwonek pisze: Później znowu miał problem z ulicą W końcu, po przejściu jeszcze kilkunastu metrów - stanął, oparł się o murek i nie chciał dalej iść

Co do problemów z ulicą, to może nie sama ulica go przeraziła, tylko sól, którą posypują zaśnieżone chodniki... a łapy szczypią.

Hurrraaa
Fluoryt zszedł sam po schodach w dół. Po pokonaniu jednego piętra, stanął, spojrzał na pokonane już schody i zaczął merdać ogonem. Kolejne piętra pokonaliśmy już bez problemów

Ależ Wam zazdrościmy i gratulujemy
Fado też się zdarza zejść, ale to takie incydenty na razie. Mam nadzieję że Fluoryt będzie przykładem dla brata.