Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Mam chwilkę, to powklejam trochę zdjęć z zabaw Iskruli z suczkami. Jak to jest, do niektórych się ciągnie, wcale nie w przyjaznych zamiarach, niektóre zamęczyłaby zaproszeniami do zabawy...
Będzie chronologicznie. Najpierw wizyta Arii.
Ariusia i jej Pani weszły same do ogrodu. Ja i Iskierka byłyśmy w domu. Iskra wyczuła, że ktoś się panoszy na jej włościach i usłyszała szczeknięcia Arii, która od razu poczuła się gospodynią. Iskra wypadła z domu, postawiła irokeza, no i... nic! Bo Aria od razu się rozpłaszczyła przed Iskrą na powitanie, pokazała, że ona to jest ta mniej ważna i irokez po 3 minutach opadł. Niemniej Iskierka nie raz jeszcze pokazała Arii, gdzie jest jej miejsce, ale bez zębisk i warkotów. Rozmawiały tylko intensywnie (szkoda, że nie nagrałam ) Aria mówiła najczęściej "a dałabyś mi już święty spokój", Iskra " nie jestem przekonana, czy zapamiętałaś, kto tu jest ważniejszy", "nie chcesz sie bawić?! dlaczego?"

A teraz trawiasta znajomość.
Na początku spaceru spotykamy oprócz Brutusa, także Mikę, sunię owczarka niemieckiego. O dziwo Iskra jest do niej przyjaźnie nastawiona, często zachęca ją do zabawy, choć nie omieszka zdominować... Sunia zrzuca Iskrulę z siebie i daje do zrozumienia, że nie jest zadowlona, ale dzieje się to wszystko bez agresji. Mika, tak naprawdę, najbardziej zainteresowana jest zabawą z Brutusem i niespecjalnie zwraca uwagę na Iskrę.

Aria jaka opalona

irie pisze:Aria jaka opalona

Pewnie z nart wróciła

A teraz będzie o Elektorku - babula info i zdjęcia dostała Zacytuję fragment wiadomości od Pan Elektorka - bardzo mnie rozweselił
„O naszym Elektorze mogłaby powstać powieść jest i owszem pieskiem trudnym do poukładania - ma swoje humory i swoje ścieżki, jak na przykład tarzanie się ukradkiem w znalezionych w lesie odchodach ach, wypachni się dla nas, przybiega uradowany, po czym wszystko kończy się w domu domyciem śmierdziucha Wychodzą nasze pierwsze błędy wychowawcze - Elektorek ma problem z wracaniem podczas wędrówek na zawołanie - przybiega kiedy chce i odbiega też kiedy chce... czasem jednak zaskoczy posłuszeństwem (...)
Elektor je i je i to ma wielki, niepohamowany apetyt, ale mam nadzieję, że wygląda wzorcowo, bo do tego "kubusiowego" jedzenia ma też dużo biegania, więc myślę, że balans jest zachowany. (...) Często chodzę z nim na spacery do pobliskiego lasu, ale smycz jest odpinana, jak już jesteśmy w lesie, jednak kiedyś Elektor złapał jakiś ciekawy zapach... i... przekonałem się co to siła ogara - czegoś takiego jeszcze nie poczułem, nie było to lekkie rwanie, jakie czasem zdarza się na spacerach. To był tak dziki ciąg, że nie byłem w stanie ani go zatrzymać, ani sięgnąć do sprzączki, żeby go wypiąć. Te psy to masa siły, myślę, że 3 osoby nie dałyby rady. Coś nieprawdopodobnego. Tropem okazały się dwie wiewiórki biegające po lesie. Pobiegał, "pośpiewał" i wrócił.
U Elektora jest nieprawdopodobna mimika “twarzy” i to chyba mi się nie wydaje bo miałem już i owczarka, i dobermana, i labladora, i kundelka jamnikopodobnego - wszystko jako dziecko na wsi - ale żaden z tych psów nie potrafił tak oddać uczuć mordą. Najbardziej nam wszystkim podoba się mina, którą nazwaliśmy "palenie głupa" - on wtedy wie, że czegoś nie może, stara się to i tak zrobić, a wyrazem mordy daje nam znać, że nic się nie dzieje - aktorskie mistrzostwo!
Elektor jest wielkim miłośnikiem kwiatów - zwłaszcza tych u mojej mamy na podwórzu - potrafi je wycinać, jak ogrodnik tak pięknie, że idealnie pasują do wazy
(...) I jest wylewny uczuciowo (...) więc nie ma sposobu, żeby go nie kochać, jednak myślę, że w pełni uda mi się ułożyć ogara w przyszłości, w wieku 40 lat, po doświadczeniu z pierwszym...”
W odpowiedzi pogratulowałam Państwu, że mają 100% ogara żadna tam podróbka.

A teraz będzie o spacerze, bo w końcu udało się umówić Orlę i Elektorka
Kilka słów Hekate o spacerku:
„Spacer super. Młody jeszcze taki szczeniacki i notorycznie szczęśliwy - na koniec indywidualistka Orla miała go już dość. Za to spała jak zabita. Nauczyła go, jak zachowuje się prawdziwy ogar na spacerze i przeciągnęła przez wszystkie znane sobie błota i bagienka. Mieli pewnie co robić wieczorem, bo Elektor nie ustępował pola i zaliczył wszystkie atrakcje.
Mam nadzieję, że będziemy się spotykać częściej.”

Zdjęcia spacerowe autorstwa Hekate.

Foty pomostowe bardzo klimatyczne, a opowieści właścicieli to dla każdego hodowcy miód na serce.

Ale tu się dzieje! Życie psiowarzyskie kwitnie!

Piękne zdjęcia

Tak czytam ten Elektorka, wypisz wymaluj Ugryź Po prostu Ogar pełną gębą
Niech się pańcio Elektorka nie zamartwia błędami wychowawczymi - ja duży nacisk kładłam od początku na przywołanie.. I co...? Jak mi dzis wyrwał dwa razy za jakimiś zwierzami kudłatymi, to tyle go widziałam

Marta A pisze:Piękne zdjęcia (...)
Tak czytam ten Elektorka, wypisz wymaluj Ugryź Po prostu Ogar pełną gębą

Cieszę się, że zdjęcia się podobają, a co do Elektorka to

A teraz przezent od zajączka Nie mógł być lepszy Frodo/Eliksir w porannym słonku
Składamy wszystkim najserdeczniejsze życzenia radosnych, rodzinnych, z ogarami
Świąt Wielkiej Nocy

Czy psy są bardziej "wylewne uczuciowo" od suk? Łazik niesamowicie wylewny zwłaszcza do każego nieznanego człowieka ,który w pierwszej chwili nie wie co ma robić czy uciekać ?
Ewa dowiedz się czy Elektor ma swój fotel ...osobisty i najlepiej skórzany ?
Tak mi się spodobał Sokół ze sprawy dla reportera na fotelu