Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Danusia śliczne fotki, mam nadzieję że w weekend znajdę czas na las i foty.

Uwielbiam ogary na takim tle.

Ktoś wołał o rude?

hmm, niby czaprak masz, ale jakaś dziwna jesteś na ogarkę... Zrobiłaś sobie trwałą?


wąchanko


młodzież


Karbon


Lokis, co się z takim patykiem robi?


aaaaa... więc to tak...


mamusiu, ratuj, tu jakieś wielkie potwory grasują!

WOW! Daria! Działasz jak błyskawica
Jeszcze nie całkiem wczoraj wróciliśmy ze spaceru a Ty już wrzuciłaś fotki.
A ja to do teraz nie zdążyłam nawet kompa włączyć
Dzięki za foty tylko dlaczego tak mało?

MARUDA NIEWDZIĘCZNA!

Tyle, bo potem zaszło słońce

Darianna pisze:MARUDA NIEWDZIĘCZNA!

No co za baba

Fafluny śliczne i oczywiście gluty. Już mnie przestały rozczulać. Emma za dużo z ogarami przebywała tego lata i ...jest efekt. Moja Panienka, skończywszy tzry i pół roku zaczęła sie glucic jak rasowy ogar Chodzę z chusteczką i jej buzię wycieram , bo co mi zostaje?

To ja może coś dorzucę. A jakby było mało, to fotki są jeszcze na Karbonowym blogu

O proszę - ja tam gadam (o ogarach zresztą) przez telefon a tu mi zdjęcia piękne dają

Chaszczy pisze: Jak was nie kochać?

Nie da się Ogry zawładnęły moim sercem

Chaszczy pisze:Musztra teraz?! Pańcia, czy Ty aby nie przesadzasz?

Miłość miłością ale nieco dyscypliny musi być

Dzięki za fotki

chmurka pisze:Fafluny śliczne i oczywiście gluty....

Gluty już były powycierane do zdjęć

chmurka pisze:... Moja Panienka, skończywszy trzy i pół roku zaczęła sie glucic jak rasowy ogar Chodzę z chusteczką i jej buzię wycieram , bo co mi zostaje?

No ba! W końcu sama mówisz, że Emmusia to ogar kompaktowy .

Darianna pisze:MARUDA NIEWDZIĘCZNA!

Daria no wiesz, maruda jestem dlatego, że w niedzielę nie miałam aparatu i czułam niedosyt fot – przecież zawsze robimy niepoliczalną ilość tychże . Dobrze, że Chaszczy powrzucał tu i tam trochę fajnych zdjęć więc czuję się zadowolona .
W poniedziałek rano wzięłam aparat, ale Was nie było . Foty poniedziałkowe dojrzewają w aparacie , czekają na swój czas , a póki co wrzucę partię sprzed tygodnia .

Z radością i satysfakcją przyznaję, że jestem bardzo zadowolona ze swojego psa .
Praca od szczeniaka dała rezultaty i wiem, że mogę łazić wszędzie z psem luzem tak, jak chciałam. Kiedy dawno temu Lokis pierwszy raz wciągnął mnie na warsztaty do lasu, rozważałam rozbudzanie go w zagrodzie, ale samolubnie pomyślałam, że ważniejsze dla mnie jest mieć psa – towarzysza wycieczek i spacerów a nie jego gonienie za zwierzyną i mój zawał serca. Od szczeniaka stanowczo, zdecydowanie i konsekwentnie zabraniałam mu gnania za spotkanymi sarnami, zającami i mam oczekiwane rezultaty. Spokojnie bez smyczy chodzimy na spacery w pola, do lasu a nawet ostatnio Lokis chodził luzem w rezerwacie przyrody .
Za to dużo radości i satysfakcji mamy oboje gdy idziemy na ścieżki tropowe i tam Lokis wykazuje swoją myśliwską pasję. Ale wtedy jest rytuał: wyjazd z otokiem i obrożą tropową, Lokis cieszy się bo wie, że tym razem jedziemy do pracy węchowej .