Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

I ja trzymam kciuki za Denarka

Strasznie mi się smutno i przykro zrobiło. Pamiętam jak cieszyliśmy się na forum, gdy zdecydowaliście się zaopiekować Denarem. Niby to było do przywidzenia, że prędzej czy później zacznie słabnąć, a i tak te wiadomości powodują łzy i żal, że psiak ta długo musiał cierpieć dobrze, że ostatnie miesiące może spędzać u Was... taka radość przez łzy.

Pozdrawiamy ciepło z Rudolfem i trzymamy kciuki, by Denar jak najmniej cierpiał.

Ja również trzymam kciuki
Tak mi przykro...

Jestem cały czas myślą z Wami. Wiem, że postąpicie tak, by jak najmniej cierpiał bo wiem, że go kochacie. Z Matką Naturą jeszcze nikt nie wygrał. Wiem, że się tak łatwo nie poddacie ale wiem też, że jeśli nadejdzie czas to podejmiecie najsłuszniejszą decyzję. Denar miał godne i bardzo szczęśliwe ostatnie miesiące życia i za to Wam dziękuję .
Wszyscy tu jesteśmy z Wami

layla
My też jesteśmy z Wami
po prostu szkoda ,że takie chwile nadchodzą ,ja też od razu się rozczulam i łzy kapią i kapią też trochę ze szczęścia ,że są tacy ludzie jak Wy Denarka pewno dawno by już nie było ,a tak to tyle radości wszyscy otrzymali ,przecież my też tak się cieszymy ,że znalazł Was i ma takiego wspaniałego kumpla i niech ma jak najdłużej dobrze ,że jest nadzieja
Trzymajcie się cieplutko i dla wszystkich nadziei i zdrówka życzymy a przede wszystkim

I my trzymamy kciuki
Denarek miał szczęście że na Was trafił, obyście wspólnie cieszyli się swoim towarzystwem jeszcze przez długi czas. Tego właśnie, oraz zdrówka przede wszystkim Wam życzymy.
Trzymajcie się, czekamy na same dobre wieści!

Layla proszę daj znać co z Denarem - my tu wszyscy bardzo czekamy na wieści.
Życzymy mu dużo, dużo siły, a Wam wytrwałości.

Czekamy i trzymamy kciuki.

Layla kochana. Myślimy o Was. Daj znać proszę.

Dopiero teraz mogę o tym napisać,chociaż łzy jeszcze cisną się do oczu.ODSZEDŁ DENAREK,nasz kochany i dzielny "dziadeczek".Dzis ok 8:00 rano,akurat przed kolejną wizyta u weta.Noc była dla nas wszystkich okropna.Ja spałam z nim na dywanie,bo płakał jeśli odeszłam.Rysiek musiał się chociaż troche przespać,a Kusy biegał od męża do nas.Gdy w pewnym momencie przykryłam Denara lekkim kocykiem,bo zaczęły się dreszcze,Kusy przyszedł,obwąchał go i zsunął ten koc z niego,widocznie było mu zbyt ciepło.Odszedł spokojnie na moich kolanach,bez bólu,taki kochany,dzielny i wspaniały jak za życia.Pozostał żal,że tak krótko był u nas gościem,niecały rok.Jednak myślę,że ten ostatni rok choć w pewnym stopniu wynagrodził mu wcześniejsze ciężkie życie.Wybaczcie,ale nie mogę już pisać.Kochałam Denarka,a on wybrał właśnie mnie,dlatego to tak boli.Mirka.