Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Gratuluje, Malgorzato odwagi i ogara

Małgorzata pisze:Moim celem,planem i nadzieją na przyszły rok jest zobaczyć mojego psa w łowisku . Widzę ile w nim chęci do szukania zwierzyny.Myślę jednak , że wszystko w swoim czasie.Wierny ma dopiero rok...Na pierwszym miejscu posłuszeństwo a potem możemy iść w łowisko .Tak sobie to wymyśliłam...doświadczenie mam żadne , ale uczę sie ,uczę....aż przyjdzie czas na praktykę. Zaczniemy już wiosną

wiosna przyszła nadspodziewanie szybko w tym roku

Małgorzato, jedno drugiemu nie przeszkadza
Ćwicz posłuszeństwo i jednocześnie oswajaj psa z lasem. Ja mojemu trochę odpuściłam jak był młody i pewne moje błędy mszczą się do dziś. Jeszcze sporo pracy przed nami mimo naszych ostatnich sukcesów. Najlepiej nauczycie się obydwoje w praktyce
Z resztą masz wsparcie doświadczonego myśliwego i kynologa
Pozdrawiam serdecznie i życzę Ci sukcesów z Wiernym.
I poproszę więcej fotek!

Tak irie , odwagę trzeba mieć...bałam się , że Wierny pójdzie ,zginie i nie wróci ....Wracał (choć nie do mnie:-) i niezwykle sympatyczni ludzie zapewniali mnie ,że będą czekać aż się odnajdzie w razie czego...to mi pomogło pozbyć się wątpliwości. Tak gryfna masz rację doświadczenie bastera i jego wiedza to zródło do czerpania dla mnie bez dna jak sadzę i będę się go trzymać jak długo mi nie powie ,że ma mnie dość

I tak trzymać! Bastera oczywiście
A o powrót Wiernego nie niepokój się. Ogary zawsze wracają, czasem tylko trzeba poczekać

Pytanie Ciebie czy Wiernego
Małgosiu czy wiesz co to było jak Wierny wytarzał sie w farbie znalezionego dzika?
Mówiłem to Tobie ze tak się stało i pewnie widziałaś ze jest od farby to bardzo dobra cecha jedna z atawistycznych to miałem Tobie napisać na priv ale niech inni też wiedzą
Pozdrowko
DB

Baster, proszę, napisz coś więcej o tym tarzaniu w farbie.
Takie zdarzenia dowodzą, jak niewiele wiemy o naszych psach, jak potrafią nas zaskoczyć

Gryf co prawda nie tarzał się w zabitej łani - próbował targać (zabroniłam!), a potem siedział przy niej i... grał. Do końca polowania wpatrzony jak w obraz traktował ją jako niemal swoją własność prawie ignorując dzika, który również "padł" tego dnia.

Pomocy,
przez cały ten czas, od kiedy mam bohuna, a im dłużej to trwa, tym bardziej zastanawiam się nad tym , co można byłbo zrobić, żeby OP był bardziej rozpowszechniony i pożadany w łowisku. Co tak naprawdę zniechęca mysliwych do tej rasy. Jakie metody przyjęte przez hodowców i właścicieli mogą skutkować zmianą tego stanu rzeczy? Za wszelkiego rodzaju rozsądne opinie w tym zakresie z góry sedecznie dziękuję.

Już to pytanie zadawałem ogólnie. Spytam teraz w konkretnym przypadku.
Jaki procent myśliwych w twoim kole posiada i użytkuje rasowego psa myśliwskiego?
Dowolnej rasy.

nie chętnie odpowiem, bo nie ma czym się szczycić - ok. 10%