Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

. Za to teraz zaczynamy się bać

nie taki diabeł straszny

Maluchy jak zwykle ogarki ślicznusie z tymi swoim spokojnym wzrokiem i te śpiące

A Calvados to który?

Pozdrawiamy serdecznie całą ferajnę

Ach te małe ogarkowe, prześliczne mordki...

nulka pisze:A Calvados to który?

Mam nadzieję, że jutro już będziemy wiedzieli na pewno Pani Wioletka, w porozumieniu z panią Hanią wybrały nam szczeniaczka odpowiedniego dla naszego "przedszkola", ale serce nie sługa.... Definitywnie wyjaśni się "oko w oko". No chyba że się nie wyjaśni nic a nic, bo wszystkie są urocze A że wszystkich mieć nie możemy, to się pewnie i tak zdamy na obiektywny wybór siły wyższej

EiMI pisze:"Sam pan jesteś skundlony!"

i prawidłowo

EiMI pisze:A że wszystkich mieć nie możemy,

Oj tak to jest jak jak wpadłam odebrać Salwę to też miałam ochotę zabrać wszystkie- kto wie z którym bym wyjechała wtedy z hodowli gdybym wcześniej nie ustaliła telefonicznie którą chcę

Aszemi pisze:

EiMI pisze:A że wszystkich mieć nie możemy,

Oj tak to jest jak jak wpadłam odebrać Salwę to też miałam ochotę zabrać wszystkie- kto wie z którym bym wyjechała wtedy z hodowli gdybym wcześniej nie ustaliła telefonicznie którą chcę

Dobrze, że Tropkę odebrałam wcześniej

W kwestii oczopląsu i trudnych wyborów Aszemi to myślę, że gdyby tylko warunki lokalowo-finasnsowe pozwoliły to pewnie ze wszystkimi
I w drugą stronę, gdyby w tych samych okolicznościach przyrody hodowca miał wybierać..... żadnego by nie oddał
W końcu, kiedy już przychodzi czas rozstania, to najgorsze (a jednocześnie takie słodkie) za nim czyli już z górki
Nieprawdaż Pani Wioletko? Tyle szczęścia

Gdy Lili miała kilka miesięcy chcieliśmy zatrzymać czas, była słodka i śliczna. Jak chciała siusiu przybiegała w nocy i nas lizała. Do dzisiaj wspominam romantyczne spacery po ogrodzie, nocą w szlafroku po śniegu

wioleta pisze:...Do dzisiaj wspominam romantyczne spacery po ogrodzie, nocą w szlafroku po śniegu

My też mieliśmy takie przygody ... co prawda nie w śniegu ale były
I jeszcze namawianie malucha " no zrób jeszcze siusiu, no jeszcze albo qpke może zrób ... no rób "

W końcu, kiedy już przychodzi czas rozstania, to najgorsze (a jednocześnie takie słodkie) za nim czyli już z górki
Nieprawdaż Pani Wioletko? Tyle szczęścia [/quote]

Prawda, prawda. Z Górki, ale smutno pomyśleć o rozłące

wioleta pisze:...Prawda, prawda. Z Górki, ale smutno pomyśleć o rozłące

Pamiętam jak odbieraliśmy Uchatka
Beata ( hodowczyni ) powiedziała w pewnym momencie " jedźcie już ! bo za chwilę nie wytrzymam i się popłaczę "
W tym momencie ja się rozbeczałam ....
Dodam, że Uchaty wyjeżdżał jako pierwszy ....