Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Też nie sądzę, żeby takie rozszerzenie akurat w ogarach faktycznie zrobiło wielka rewolucję .Teraz już bardzo dobre budzą emocje i często pojawia się "a dlaczego ?" jakby było to jakaś bardzo dyskredytująca ocena;)
Ile razu w ciągu ostatniego roku oceniono ogara na bardzo dobrą, albo co bardziej drastyczne - sukę na dobrą? Myślę, że na palcach jednej ręki można policzyć...
Moje psy też zaliczyły bdb, więc nie pochwalę się, że "zawsze doskonały"
Jasne, że w przypadku Łozy to nie ma znaczenia, bo ona na bdb mogła by zrobić hodowlankę...ale Bard też dostał bdb i to nawet u sędziego, u którego innym razem dostał doskonałą i wygrał w stawce 7 psów Miał też trochę ponad liczbowych CWC więc to dobrze pokazuje jaka jest przewrotność ocen...

A prawda jest taka, że jak ktoś będzie chciał rozmnożyć to i tak rozmnoży i to tyle razy ile uzna za stosowne według własnego "widzimisię"

ZbyszekC pisze:Kasia nie chodziy żeby reproduktor czy suka były czempionami. Po prostu stwierdziłem fakt, że w ogarach psy użytkowe nie były takie niewyględne skoro jest wsród nich tyle tytułów. I na siłę nie trzeba obniżać wymagań.

Psy użytkowe może nie ....ale użytkowane bywają już różne

Psy tylko użytkowane nie mogą chyba korzystać z tego udogodnienia.
Najlepszym moim psem uzytkowanym nieprawidłowo był Boy. Bies o budowie i umaszczeniu ogara., wielkości gończego. Potrafił zająca wziąść w polu, bażanta schwytać w podskoku a za futrem iść po drzewie. Gryzonie w domu nie miały szans.
A nie daj bosze strzał z wiatrówki. Psa musiałem wyciagać z piwnicy.
Mogę się przyznać bo gruba kreska i amnestia Mazowieckiego zmyły te grzechy młodości.

ogończyk pisze:Miało by to większy sens, gdyby psy "wadliwe" dostające tradycyjnie na wystawach ocenę "dobrą" (żeby nie robić przykrości) były gonione w cholerę!Pzdr.

To prawda tylko wtedy taka zmiana ma sens .

Ja też mam mieszane uczucia.

Z jednej strony gorąco popieram użytkowość ale z drugiej - jeśli te ew. linie użytkowe miałyby wyglądać jak te typowe użytki które widziałam - to "Panie Boże Dopomóż", bo ja brzydko pisać nie chcę.

Ogar powinien być tez użytkowy ale litości niech to nie będą jakieś pokraki. I fakt - klasa użytkowa jest źle sędziowana, i myślę że wystarczyłyby zmiany w tym zakresie.

Mi się marzą użytki o trochę zwinniejszych sylwetkach ale takie na które też z przyjemnością się patrzy (zwłaszcza jak grają w lesie). Powinny mieć też "klasę" i już.

Ja myślę, że na zagadnienie trzeba popatrzeć przez pryzmat wszystkich ras i całej kynologii a nie tylko ogara i Polski. Bo regulamin nie jest tylko dla ogarów.
To w Polsce uprawnienia hodowlane są zależne od ocen na wystawach - w większości innych krajów nie.
Kilka przykładów:
Stany Zjednoczone (AKC) - badanie DNA
Włochy - można kryć co się chce byle miało rodowód
Holandia - żadnych wymagań, chyba że miot ma być rekomendowany przez klub
Dania - ocena dobra na wystawie
Norwegia - nic żeby miot miał rodowód, żeby miot był rekomendowany przez klub dodatkowe wymogi
Szwecja - obowiązkowe badania + wystawa albo testy psychiczne
Finlandia - obowiązkowe badania + dodatkowe wymogi jeżeli miot ma być rekomendowany przez klub

I temat do przemyślenia - jak to się dzieje, że kynologia w tych krajach nie upadła a nawet jest na dużo wyższym poziomie niż w Polsce? Ja mam pomysł taki, że brak obowiązkowych ocen z wystaw zmusza hodowców do myślenia przy wyborze reproduktora - rzadziej jest wybierany na zasadzie, że wygrał jakąś wystawę. I chyba bardziej zmusza do zapoznania się ze wzorcem i określenia czego się oczekuje od pary rodzicielskiej i szczeniąt. Ale to takie moje pomysły, wynik przemyśleń od jakiegoś czasu.

Dodatkowe wymogi, jeżeli miot ma być rekomendowany przez klub dotyczą głównie badań (dysplazja, oczy), często testów psychicznych, czasem ocen na wystawach.
Np zalecenia klubu aussie w Finlandii wyglądają tak:
- pies i suka mają w momencie krycia min. 24 mies.
- oboje mają wynik badania na dysplazję biodrową A lub B
- oboje mają wynik badania na dysplazję łokciową 0/0
- oboje mają nie starsze niż rok badanie oczu z wynikiem zdrowe
- oboje powinni być ogólnie zdrowi, nie mieć chorób przewlekłych ani innych zmian (np. alergii, distichiasis, zmian w kręgosłupie) - oczywiście nie wszystko z tego da się oficjalnie sprawdzić
- oboje mają wynik z oficjalnego egzaminu (zawodów) lub zaliczone testy psychiczne (oficjalne egzaminy to np. psów użytkowych, obedience, pasienie, agility itp.)
- oboje mają dwukrotne oceny z wystaw min. z oceną bardzo dobrą lub dobrą

W Holandii np jednym z wymogów klubowych jest krycie nie wcześniej niż po skończeniu 3 roku życia - bo do tego czasu "wychodzą" wszelkie charakterystyczne dla tej rasy choroby genetyczne. Do tego jest ograniczenie ilości kryć - suka 4 razy w życiu, pies chyba 6 (nie wiem czy to ograniczenie klubowe czy związkowe) na terenie Holandii. Za granicą może kryć bez ograniczeń.

Moje przemyślenia w kwestii dopuszczania do hodowli na podstawie tego jak rozbieżne są oceny sędziów i jak łatwo jest o warunkowe krycie są takie, że gdyby to ode mnie zależało to do hodowlanki wystarczyłoby mi badanie DNA i ograniczenie ilości kryć dla reproduktora. Reszta to i tak rozsadek i odpowiedzialność hodowcy

Zgadzam się z większością wniosków z wyjątkiem ograniczenia kryć przez reproduktora.
Tu potrzebne jest uwzględnienie liczebności rasy. 6 kryć w przypadku Yorka lub ON-ka nie ma wpływu na rasę.
W przypadku ogara. Ile znasz w ogarzych dziejach takich którzy mieli więcej kryć. Pewnie na palcach jednej ręki by policzył.

Zbyszku ja nie podałam liczby 6 jako przykładu tego do czego bym dążyła tylko jako przykład tego jak to działa w Holandii . Tego typu ograniczenie w większości krajów nakładają kluby - więc liczebność rasy jest brana pod uwagę.

Ja też to potraktowałem jako punkt odniesienia
A swojom szosom. Za jakiś czas gdy mi odbije i bede chciał jednak kupić psa mysliwskiego a usłysze, że po rodzicach polujacych to zaproponuję połowę ceny wywołania.
Niech hodowca udowadnia wartość rodziców.

ZbyszekC pisze: Niech hodowca udowadnia wartość rodziców.

Różne rzeczy, dla różnych ludzi, mają różną wartość.

Problem polega chyba na tym, że dotychczas takie oceny (oceny do "hodowlanki" - pies 3 x bardzo dobra, suka 3 x dobra. -za Hanią cytuję) dostowały w ogarach często sieroty które jak pisał ogończyk powinny dostać oceny dużo gorsze .
Więc albo sędziowie są bardzo liberalni w ogarach albo mamy bardzo dobrą populacje złożoną prawie tylko z doskonałych egzepmlarzy . Na podstawie ilości ocenianych psów jako doskonałe (Amon a jest KW nigdy na prawie 20 wystawach nie dostał gorszej oceny) można wyciągnać wniosek, że obniżanie tych zasad akurat w ogarach nie ma za dużo sensu. Jakoś sobie nie przypominam sytuacji, że jakiś wybitnie użytkowy ogar jak tylko chciał nie zrobił uprawnień hodowlanych ( oczywiście może takie coś się zdarzyło bo właścicielowi brakło determinacji). Jeżeli już, to mógł wypaść na przeglądzie hodowlanym i teście psychicznym, ale tego przecież już nie ma.