Mozart

[wioleta]

Chłopak ma wypisane w oczach "jestem taki mądry, niedługo Was o tym przekonam"
Miny, które robi Mozart mają moc lodołamacza

[zybalowie]

Miny, które robi Mozart mają moc lodołamacza

Damnn, lepiej bym tego nie ujęła

Zdecydowanie zaczął już reagować na swoje imię. "Siad" i "leżeć" nie jest mu obce. Wie, że jak nie posadzi zadku, żarcia nie będzie (już wyczaił, że dostanie jeść, dopiero jak się uspokoi i przestanie skakać). Że na kanapę niet - sprawa oczywista. Nawet, skubaniutki, zaczyna łapać, co jest do gryzienia, a co nie (dla mnie to wręcz niewiarygodne ).

Mi miękną nogi, kiedy lata za mną z pokoju do pokoju, nie odstępując mnie na krok - wszyscy są fajni, ale ja jestem pańcia i już. Rozbraja mnie swoim stoickim spokojem - luzak jakich mało, wystarczy, że jestem obok i pogłaskam, a wszystko jest cacy. Dzisiaj przejechał się samochodem i - uwaga - po kilku dosłownie piskach po prostu się przytulił i zasnął.

Nawet nie robi demolki, kiedy wychodzę do sklepu albo na pocztę. Potem na powitanie sika z radości, ale testowe krótkie rozstania dobrze znosi

Wiem, że się powtarzam, ale ciągle mnie skubaniutki rozmontowuje tą swoją ufnością i elastycznością. Jeśli wyrośnie z niego równie spokojny i ufny pies, to będzie idealnym towarzyszem podróży
A w kwestii stresu po zmianie miejsca - objawów brak.Bawi się, je łapczywie, śpi spokojnie, a kupy jak dotąd wzorowe.

I na zakończenie, pozwolę sobie przedstawić dzisiejszy, powalający dialog, po przedstawieniu Mozarta dziadkowi (pokazałam go swojemu ojcu, prywatnie za psami nie przepadającemu)

Wstęp: przyjaciel jest psem zachwycony, chłopak jest psem zachwycony, szwagier jest psem zachwycony. Wszyscy rozczulają się przede wszystkim nad jego oczami. Tymczasem tatuś pyta mnie dzisiaj tak:

- ale oczu, to on nie będzie miał takich obrzydliwych?
- ... jak to: "obrzydliwych"?
- no takich...takich...takich obwisłych.
- takich jak teraz?
- tak.
- Będzie miał,
- ...ależ to jest obrzydliwe przecież...

I przy stole zapadła cisza

O gustach się nie dyskutuje.

[wioleta]

Tak, tak. Na szczęście na ogarkowie w większości piszemy o ogarach

[zybalowie]

Eksperyment z wykładaniem na podłodze pieluch dla dorosłych skończył się tym, że Mozart potraktował je jak posłanie

[zybalowie]

Mozart: "Legowisko" - poranna fantazja na cztery łapy

Budzę się rano i widzę, że Mozart postanowił prze-aranżować swój kąt do spania. Doszedł widać do wniosku, że sam sobie lepiej ułoży legowisko.

[irie]

Podobnie zachowala sie nasza Minuta jak do nas przyjechala. Miala do wyboru kolderke i legowisko typu miekka 'buda' z otworem i wejsciem do srodka. Wybrala budke, ale w taki sposob, ze weszla na dach i polozyla sie na nim, przygniatajac go do podlogi. Znaczy zrobila sobie legowisko na gorze, jak Mozart

[aganowaczek]

Ech, tydzień mnie nie było a tu takie CUDOOOO
Pozdrawiamy serdecznie szczęśliwą Pańcię i szczęśliwego Ogóra

[zybalowie]

Mój najlepszy kumpel

[trusiak]

I ta końcówka różowego języczka

[Jotka]

Cóż powiedzieć, mogę tylko słabo jęczeć: Ooooooo.... Ooooooo.... ooojejkuuu (i tak dalej, w dowolnych odcieniach )
Żeby nie zinfantylnieć do reszty, powiem tylko, że my napotkaliśmy bardzo zdecydowany opór wobec psa we własnym gnieździe - nasz 18-latek oświadczył, że nie chce z nim mieć do czynienia. Było parę przykrych rozmów, przykrych tym bardziej, że ja w kwestii ogarowej zachowuję się, jak pierwszy raz zakochana licealistka i trudno mi w ogóle kogokolwiek do psa przekonywać: wszak jest oczywiste, że to najpiękniejszy pies na świecie ...
Chwilowo mamy stan zawieszenia broni, poprosiłam, by dał jednak psu jakąś szansę i liczę na wrodzony wdzięk ogórka .