Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Ja jak na przekora przystało od razu miałam napisać: a ja myślę, że zagryzie dzieci jak nic
Przepraszam Kasiu za czarny humor, wydaje mi się, że może faktycznie jest zazdrosny o dzieci Nie dziwię Ci się, że masz obawy. Jednocześnie jak piszesz o Huzarku, że siada, że czeka, że przybiega to myślę, że Cygi to nikt by nie chciał Gwałtowna, nadnerwowa, nadruchowa, zaczyna się ze mną non stop jak szczeniak. Szacun dla Ciebie...

Huzarek może był chlebem karmiony i tak mu zostało. Jura tez do każdego jedzenia strasznie leci i próbuje ściągać z blatów. A chlebek również bardzo lubi. Nigdy nie ma dosyć.

weszynoska pisze: a mnie to własnie martwi..i myślę, że mruczy na dzieci bo usadowił się w hierarchii pomiędzy Tobą a nimi i to wylegiwanie go w tym jak najbardziej utwierdza..to łaszenie się również. boi się, że spadnie z piedestału.

może tak być.... jest wpatrzony we mnie jak w obrazek i może niechęć do dzieci i zabaw z Hubą wynika z "zazdrości"... a jeżeli tak jest jak pisze Węszynoska, to jak mu wytłumaczyć, że najpierw dzieci potem psy?

miszakai pisze:Ja jak na przekora przystało od razu miałam napisać: a ja myślę, że zagryzie dzieci jak nic

Takiej opcji w ogóle nie biorę pod uwagę.
Teoretycznie/książkowo samych dzieci z psem się nie zostawia, ale praktyka jest inna. Chłopaki zostają sami z Hubą w pokoju, na chwilę w domu, czy na ogrodzie i nie czuję przed tym najmniejszego strachu, mogą ją wałkować na wszystkie strony, jak będzie mieć dość to sobie pójdzie. Czasem jak szaleje na dworze jest nieuważna, a jak łapę podaje, to tak zamaszyście, że już kilka razy miałam sznyty na twarzy, ale mimo wszystko, jestem spokojna o dzieci i nie zastanawiam się, czy zamknęłam psa jak na chwilę spuszczam towarzystwo z oka.
Z Huzkiem muszę tego pilnować. Staram się być ostrożna, a nie spanikowana. Jednak w całej sytuacji brak mi poczucia bezpieczeństwa.
Jeszcze czekamy, może się to zmieni.

miszakai pisze:Cygi to nikt by nie chciał Gwałtowna, nadnerwowa, nadruchowa, zaczyna się ze mną non stop jak szczeniak.

Spokojnie i Cyga się trochę wyciszy, musisz poczekać jeszcze kilka lat (moja sznaucerka olbrzymka zaczęła poważnieć po 6 latach, a jak miała 9, to była w miarę zrównoważona)

ania N pisze:Huzarek może był chlebem karmiony i tak mu zostało. Jura tez do każdego jedzenia strasznie leci i próbuje ściągać z blatów. A chlebek również bardzo lubi. Nigdy nie ma dosyć.

Dziś znów próbował, ale się nie udało
Generalnie nie je łapczywie i nie dziaduje, uznał też pierszeństwo w stawianiu miski Hubie, i grzecznie czeka na swoją kolej.
Ale kradzione podobno smakuje lepiej

Mam totalny mętlik w głowie.....
Raz jest dobrze i wszystko wygląda na to, że się ułoży, to znów pojawia się jakaś wpadka, psia awantura, czy pogróżki wobec chłopaków...
W ciągu ostatniej doby psy się dwa raz pogryzły, znów Huzek ma dziurę w nosie, a Huba w szczęce i dziurki w obydwu uszach. Jedno i drugie ma drobne ranki na łapach, a Huzek ma jeszcze podrapany brzuch....

Oczywiście chwilę po awanturze psy były już zgodne... ale ja chyba nie jestem stworzona do stresu związanego z ich przepychankami... do tego dokładają się te pomruki na dzieci. W najbliższej przyszłości planuję kryć Hubę, i tu niektórzy mnie straszą, że kłopoty mogą się zwiększyć.
Już sama nie wiem co dalej robić? Czekać aż minie, z nadzieją, że im przejdzie, czy szukać dla Huzka nowego domu. Ta myśl o rozstaniu mnie boli, bo jednej strony go uwielbiam, z drugiej jestem pełna obaw...

Cześć Kasiu, masz zgryza, uczymy się na błędach, okazuje się że jednak bardzo dokładnie należy poznać psa przed adopcją, najlepiej w DT , czy toleruje inne psy , dzieci , bo później wynikają takie problemy. On chyba jest do domu bez innych psów i dzieci.
Pozdrawiam.

Małgosia&Sarabanda&Czuprynka

kasianiolek
Szukać dla Huzarka nowego domu...on jest wyraźnie typem samotnika, z cechami niedotykalności. Na pewno samo nic nie minie i się nie ułoży, podejrzewam, że jest Wam za ciasno...i stąd spięcia.

Najlepiej w domu z możliwością pomieszkiwania na zewnątrz. I bez innych psów.

To nie jest takie proste, bo o ile się nie mylę on był w dt wprawdzie bez psów ale za to z dziećmi. Poza tym dziecko dziecku też nie równe.
Wiele można sprawdzić i domy tymczasowe są o niego lepsze od schronisk ale nikt niczego nie obieca...przynajmniej nie powinien moim zdaniem.

Ciężka sprawa i ja skłaniałbym się do rozważenia opcji zmiany domu przy jednoczesnej obserwacji co dalej będzie.
Tzn. jeżeli znalazłby się fajny domek spełniający powyższe wymagania ( myślę, że mimo wszystko raczej bez innych psów i i na pewno dzieci ) to jest to opcja warta rozważenia, a z drugiej strony gdyby wszystko się ułożyło po burzliwym okresie docierania się to przecież zawsze można powiedzieć, że sprawa już nieaktualna.

Moim zdaniem ciągłe napięcie "co będzie dalej" też nie służy poprawie sytuacji.

Ania W pisze:To nie jest takie proste, bo o ile się nie mylę on był w dt wprawdzie bez psów ale za to z dziećmi.

Huzar - zanim trafił do Kasi - mieszkał z innymi psami w dt ale bez dzieci.

Faktycznie doczytałam , był w DT ok 1 m-c, albo za krótko by odreagować traumę i zacząć zachowywać się po "swojemu", albo mu nie odpowiada temperament Huby, a może po prostu potrzebuje dużo spokoju.

_________________________

Małgosia&Sarabanda&Czuprynka