Będąc dzieckiem, ogrom lat temu, wracając ze szkoły spotykałam pewną starszą panią idącą na spacer ze swoim psem....
Ja wracałam codziennie o tej samej porze, pani zapewne też miała ustabilizowany tryb życia...przez dłuższy czas spotykałysmy się codziennie. Pani choć starsza, była delikatna, zwiewna, w kapeluszu....
a pies
cudownej urody biało złoty , z przepięknie falującym włosem, sięgający pani prawie do pasa.....
pies patrzył na wprost, nie zwracał uwagi na przechodniów, szedł grzecznie, wręcz dostojnie...
ja miałam ogromną ochotę dotknąć choć raz jego futra, ale duma bijąca od obojga napawała mnie strachem....byłam przecież małą dziewczynką.
Tak zapamiętałam te spotkania..a raczej mijania się
ten pies to był chart rosyjski Borzoi
Jeszcze wtedy nie wiedziałam nic o polakach, ba..znałam rasy typu "Cywil" "Szarik" "Lassie"...
ale widok dostojnego, chudego psa z długim pyskiem zapadł w sercu na zawsze...
Od 3 lat mamy Lunkę
spełnienie moich marzeń..które skrystalizowały się kiedy poznałam Charty polskie
10-11 .02.2013 spędziliśmy na randce w Preszowie
jak wszystko dobrze pójdzie, będziemy oczekiwać charcich dzieciaczków...
Na zdjęciu Luna i Zuch Sopocka Aura
O planach towarzyskich w Węszynosowie wiedziałaś tydzień wcześniej 
No to Walentynki prawdziwe 
A tak wspominając dzieciństwo to miałam kiedyś tzw absztyfikanta z borzojem suką. To był najbardziej niesamowity pies. Biała. Zwiewna. Poruszała się jak duch i nigdy nie zaszczekała. Przy moim durnym ONku była prawdziwą psią arystokracja. Zawsze najpierw pojawiała się bezszelestnie sunia a potem ten wymarzony facet. 