Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Pożegnania. Pzdr.

Ostatnio u Nugata był mój brat, Tymon. I cały czas Nugata zaczepiał, jak był na rękach. A jak potem raczkował, to dochodził do legowiska i tak niepewnie dotykał Nugata, jakby ten parzył. A Nugat najpierw był baaaardzo zainteresowany. Potem nawet na Tymka nie patrzył...

ogończyk pisze:Pożegnania. Pzdr.

nie zazdroszczę chociaż niedługo też przyjdzie sie rozstać...

Pzdr z Pogórza.

A tak się zachowuje Ares gdy podchodzi do niego przypadkowo napotkane dziecko. Maluch widząc tarzającego się w trawie psa śmieje się i piszczy z radości. W tym przypadku mama dziecka dała przyzwolenie.

Tam gdzie dzieci sa i zawsze psy.
Tutaj Natalka ze Struga.


uups...mialy byc ogarki.
Na urlopie

No to jeszcze goncze
mala Szlachcianeczka

swiateczne grzanie stopek


Strudzia

Życie Prezesa z Ogarami to ciągła walka.

Raz uda się kogoś stłamsić.

A raz się bywa wdeptanym w ziemię.

Pzdr.

Ogary i dzieci - to świetne połączenie, choć powinnam napisać psy i dzieci, bo Natalka, Struga i Szlachcianka też wyglądają rewelacyjnie
ps. mała sugestia, do ciągnięcia sanek szelki by się dobrze spisały

Uchaty na wakacjach miał koleżankę


Coda również

Poniżej fragment dzisiejszych zabaw z psem