Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

A to ci Węszynoska! Ogórki z gumy dzierga

Wolę nie dochodzić jak to robi

No i stało się

Dziś Uchaty dosłownie POSZEDŁ W LAS

Pierwszy raz w życiu po prostu poszedł w długą

Wybraliśmy się na spacer z Mirą i Dryfem

Wszystko było super do pierwszego zakrętu ... potem nikt już Uchatka nie widział i nie słyszał

Wołamy, gwiżdżemy a tu cisza ....

Kasia z Mirą poszły jedną ścieżką, Grzegorz z Dryfem drugą a ja krążyłam w miejscu gdzie straciliśmy Uchatka z oczu.
Wołam go i nic. Ryczeć mi się chciało. W głowie sto milionów różnych scenariuszy...
Kasia poszła do leśniczego, zostawiła mój nr telefonu a leśniczy wypatrywał Uchatka u siebie bo młody doskonale zna drogę do leśniczówki.

Coś mnie tknęło i zaczęłam iść po świeżych śladach w stronę parku ... Nagle jakaś pani woła " tu jest pies !"

Uchaty cały i zdrowy, mokry jak kura ( zdążył się wykąpać w bagienku ) w najlepsze bawił się z pieskiem owej pani i biegał po krzaczorach jak szalony.
Jak mnie zobaczył to i radość i chęć do dalszej wycieczki była jeszcze większa

Zaczęłam biec w drugą stronę i młody myśląc, że to zabawa pobiegł za mną.
Tak zwabiony został doczepiony do linki i na niej spędził resztę spaceru

Cała akcja trwała około 30 minut ale były to najdłuższe minuty w moim życiu

Uchaty doskonale zna teren, nie boję się o niego w lesie ... ale ... boję się ludzi, którzy mogą mu zrobić krzywdę, niestety

Za to potem ... piwko w leśniczówce smakowało, że ho ho

Powoli oddalający się Uchaty...
Obrazek

Jeszcze tylko jedno pyszne znalezisko...
Obrazek

... i poszedł w las ...
Obrazek

Jak kara to kara .... czyli spacer na lince
Obrazek

ooo, współczuję tych trzydziestu minut. Przeżyłam takie sytuacje dwa razy, w mieście - lepiej i gorzej bo wiadomo, samochody, a ludzi jeszcze więcej... Trwało to za każdym razem kwadrans zaledwie, a myślałam, że osiwieję

.
Całe szczęście, że się znalazł cały i zdrowy, ech.
Piękny, śnieżny las u Was! U nas podobnie: wczoraj dramatyczna plucha, a dziś rano już znowu bajkowo i biało

.

No to Basiu witaj w klubie

Na szczęście Nasz ogórek (odpukać ) jeszcze na tak długo się nie oddalił, ale jak go spuszczę to wiem że najpierw będzie omiatał teren. Z reguły wtedy stoimy i czekamy na psa. (ew. powoli wędrujemy dalej a on pędzi po śladach.)

Tak to już jest ale stresu przy tym co nie miara.

I też się ludzi boję, a nie tego że się zgubi.

Uchatku

Znamy to uczucie, Endo też lubi dać nogę

Salwa też lubiła i to bardzo na szczęście wyrosła

Ruczaj co prawda ma dopiero niespełna 3 miesiące, ale gdy słucham takich opowieści, to już dostaję gęsiej skórki. Ruczaj ma w przyszłości polować w górzystym i lesistym terenie, więc się zastanawiam, czy nie kupić mu kiedyś obroży z GPS. Może do tego czasu ceny takich urządzeń jakimś cudem spadną...
A tak na marginesie - trzy ogary w lesie zimą, to piękny widok.

No Basiu, trafił Ci się chrzest bojowy.... nie chcę Cię straszyć, ale zacznij się oswajać z myślą, że jak już spróbował, to jeszcze pewnie wiele takich atrakcji przed Wami (ale na pewno nie za każdym razem jak go z uwięzi spuścisz... i to jest pocieszające)
Przerabiałam to nie raz. Też na początku miałam serce w gardle, potem - jak połapałam się, że ucieka w bezpieczne dla niego miejsca... po prostu wracałam do domu i czekałam aż się przywlecze... No ale u nas to inna para kaloszy. Mieszkaliśmy w szczerym polu....
Nie wiem czy to wielka pociecha będzie ale... samo mu przeszło z wiekiem

...coś tak koło 10 roku życia.

Tak, chrzest bojowy jak nic

Na szczęście skończyło się dobrze i piwko w leśniczówce nas rozgrzało

W drodze powrotnej Kasia od Miry tylko stwierdziła, że cyt " do domu jakoś tak dziwnie ciężko się idzie"

Leśniczy jeszcze opowiedział mi, że tydzień temu w naszym lesie jego znajomy spacerował z psem.
Pies grzeczny, przyjazny, trzymał się blisko swojego pana.
Nagle z krzaków wyszedł jakiś facet i nie wiadomo dlaczego uderzył psa kijem.
Niestety tak trafił, że pies jest sparaliżowany

I jak tu nie bać się ludzi

No co? Przecież wróciłem
Obrazek