Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Ale rodzinnie u Was.

Psia Cometa czasami też chodzi ze swoimi psami na spacery. Dziś trochę Rysia i zagórzańskich klimatów. W weendowe dyżury zawsze zabieram ze sobą jakie psy. Lubię powłóczyć się po lesie wokół szpitala i oderwać się od codzienności. Okolica jest naprawdę piękna.
Buszujący w bagnach.

Trochę zagórzańskiej przyrody.

Psia Cometa to ma fajne przerwy w pracy i fajną pracę, że może psiaki brać - pozdrawiamy Rysia!

O to tam jakieś fajne torfowiska masz Wełnianka cudna.

Zazdrościmy Rysiowi spacerku.

Świetna sprawa taka praca - spacery po lesie Szpital położony w ładnym miejscu...
Jak rozwiązałaś sprawę reszty dyżuru? Czy psiaki siedzą pod biurkiem w gabinecie?

Jak już pisałam, moje psy są przyzwyczajone do siedzenia w aucie. Te mniej grzeczne czasami muszą posiedzieć w klatce, jak ja mam coś ważnego do pracy.Te spokojniejsze siedzą na kanapie w moim socjalnym pokoiku. Młodziutka Sonia miała specjalną zgodę mojego poprzedniego ordynatora i spędzała całe dnie na kanapie w pokoju lekarskim. Teraz w lekarskim mamy same komputery. Za to kanapa jest na górze w socjalnym tylko moim i koleżanki. Ona też często zabiera swoje dzieci i psa na dyżury. Oczywiście jak pracuję to nie oddalam się od szpitala dalej niż 500 m. Ale jak skończę dyżur to idę na 2-3 godziny do lasu.

To my z Gromkiem przeprowadzamy się do Was i szukamy pracy, jak taki gratis w postaci lasu przy tym jest

qzia pisze: Oczywiście jak pracuję to nie oddalam się od szpitala dalej niż 500 m. Ale jak skończę dyżur to idę na 2-3 godziny do lasu.

Dokładnie tak sobie tę pracę wyobrażałam. Ja też często coś z Lokisem robię "przy okazji"
Siedzenie w aucie traktujemy z Lokisem jako bezpieczny azyl (oczywiście cień i otwarte okna!). Jednak fajnie masz, że niektóre psiaki możesz spokojnie wprowadzić do budynku, współpracownicy to akceptują i właśnie masz możliwość organizowania weekendów z pracą i psami

Dzieciaki bardzo lubią Adonisa i Amalkę, labki a Sisi zachwyca nawet tych antypsich. Nie wspomnę o chartach, które budzą zaskoczenie, zdziwienie, wręcz osłupienie. Najid jest bardzo otwarty na obce osoby jak na saluka i chętnie daje się głaskać dzieciom. Już moja Buba - sznaucer olbrzym przyjeżdżała ze mną do pracy i chodziła z dziećmi na spacery do lasu. Była niezmordowana w aportowaniu patyków. Sonia od szczeniaczka wychowywała się w szpitalu. Każdy mój własny szczeniak uczył się jeździć windą u mnie w pracy, łazić po schodach. Oglądał wózki inwalidzkie i konie w stajni, która była do niedawna w Zagórzu. W naszym lesie mam parę oznakowanych ścieżek na które czasami wylewam krew. Nikogo już nie dziwi butelka z krwią w zamrażalniku. Albo pies śpiący u mnie samochodzie.