Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

agaziel pisze:... Takiemu to dobrze, tylko flesze migają wokół jegomościa ...

Oj, dobrze mu, dobrze

Tak dzisiaj śpimy

Jak już mówiłam - ogromnie się cieszę z ząbków. Teraz czas na "kłus" w ringu.

Będzie dobrze.

A ja tu się doczytałam że ktoś ząbki pokazał Gratulacje.

ania N pisze:A ja tu się doczytałam że ktoś ząbki pokazał Gratulacje.

Pokazał, pokazał
Dwie strony do tyłu ... foto - dowód

W weekend Uchaty odwiedził swojego kolegę Łycara i jego rodzinkę
Łycar najpierw obszczekał intruza na swoim terenie, potem się dogadali na łące a potem od czasu do czasu wyjaśniali sobie co nieco po ogarzemu

Ogólnie towarzystwo bawiło się suuuuuper Krew się nie polała ale za to co innego


"W gościach ...."
występują :

Uchaty


Łycar


Ej, stary ! na łące obszczekiwać się nie będziemy


Dobra ! Zgoda !


To gdzie idziemy ?


Tam biegniemy ...


a może w drugą stronę ?


Tyle tej łąki, że nie wiadomo jak to OGARnąć


Łycar ! Sikaj szybciej, robota czeka


Dobra, już dobra lecimy


... A gdzie chłopcy biegli dowiecie się Państwo jutro ...

.. A gdzie chłopcy biegli dowiecie się Państwo jutro ...

Długo nie będziemy czekać ,jutro już za chwilę

"krew się nie polała" na drugi raz ,to goście niech jakiegoś dziczka wytropią ,to krew sie nie poleje

ach macie dobrze z tymi integracjami ,czekamy w takim razie do jutra

Basiu, Aga! Jesteście wielkie
Jeśli dobrze zrozumiałam: Uchatek i Łycar pyskowali na siebie i zdołałyście/(-)liście je opanować. Doprowadzić do tego, że zgodnie biegały po łące. Mam teorię, ze zrównoważone psiaki same, bez człowieka po drugiej stronie smyczy, potrafią się dogadać bez szwanku na zdrowiu. To opinia osoby z 3,5- letnim stażem psim więc zdaję sobie sprawę, że pewnie naiwna, ale w Waszym przypadku sie sprawdziła .
Trochę spokoju, opanowania, przestrzeni i... da się!
Uchaty jest śliczny, zawsze z wielką przyjemnością zaglądam na Waszego bloga.
Sen Uchatego z wyciągniętą łapką poza kanapę - 1. fota na tej stronie - fantastyczna

No jakoś poszło... najpierw Łycar nawarczał na Uchatka, potem trochę popróbowali sił (nie ukrywam, że czasami robiło mi się gorąco), potem Łycar odpuścił z kołami u góry
A potem to już od czasu do czasu któryś warknął

Ciąg dalszy ....

Uchaty .... gdzie tak pędzisz Ja nigdy tak daleko sam się nie oddalam


Uchaty zniknął .... Łycar zniknął ... nie ma nikogo


Gdzie jest jakiś ogar ?


O ! Znalazł się


Zwiewamy znowu , szybciej Łycar, szybciej


Uchaty...trzeba było od razu mówić, że coś świeżego tu wywąchałeś


Teraz mnie powąchaj ... czy wystarczająco się wytarzałem


Wiesz ... udawaj, że niby sobie idziemy i wąchamy kwiatki po drodze


Teraz pędem Niech ludziska widzą, że cieszymy się na ich widok


Pędź Łycar, pędź ....


On mnie wykończy


Ty, Uchaty Co robisz


Jak to co ? Odpoczywam w cieniu


Wracamy do domu


A w domu .....

Jak dam Ci buzi to wpuścisz mnie na kanapę


Ty fotoreporter nie podglądaj nas


O kurde jaki duży pies


To również Łycara rodzinka


Podchodzić czy nie podchodzić


Piesku ... dlaczego na mnie nie szczekasz


To była najlepsza dla mnie wycieczka a Łycarowi zazdroszczę terenów do wybiegania


Po powrocie do domu Uchaty padł.


Dziękujemy za gościnę, za super spacer a Łycar i Uchaty to mądre psy i wiedzą, że same muszą się dogadać

Świetna fotorelacja, z przyjemnością oglądam Waszego bloga, cudny Uchaty i Łycar