Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

Major-domus w całej swojej ogarzej dostojności

Wczoraj w nocy, jakoś po drugiej, słyszę popiskiwanie Majora za drzwiami sypialni.
"aha! - myślę sobie - dostał więcej na obiad i jelitka się przeciążyły, na dwór chce psina."
Wychodzę z łóżka, idę do psa, a on zamachał ogonkiem i tup-tup-tup do swego legowiska, oglądając się, czy aby na pewno ide za nim.
Jeszcze się upewniłam, ze nie chodzi o wyjście na dwór. Nie.
On położył się w swoim - nowym - legowisku i po prostu chciał głaskania

Taki pies.

Pomiziałam, ukochałam, ucałowałam. A co!

Ural też lubi być "usypiany" wieczorem
Potęga genów

Geny genami, myślę że wziął przykład z Witusia.
Taki pies.
A co.
Wszystkiego najlepszego w Nowym Roku!

PS. miejmy nadzieję że o pampersa się nie upomni

Z życia (psio-matki) wzięte:

Pies dawno przestał reagować na popiskiwanie zabawek i moje dziwne zachowania. Czasem się zapomni i zerwie na "chodź" tudzież na cmoknięcie, które nie było do niego. Jego opanowanie i posłuszeństwo są cudowne i dużo lepsze niż Pełzacza.

Duża część mojej dziennej energii zużywa się na zapobieganie mniejszym lub większym katastrofom. Naprawdę. Czy wymyślono juz teletakt dla dzieci?

Dziecko aktualnie nazywa się Witold Niewolno, nosi to samo nazwisko, co kiedyś Major... Major gryzł mnie w ręce i w dupę, Pełzacz gryzie mnie we wszystko, na co trafią jego dwa zęby. Mleczaki sa u jednych i drugich ostre jak zęby aligatora.

Witek obiera kurs na psa, cała naprzód, prawa lewa, reszta ciała, błysk w oku - jest cel! Bliskie spotkania niewskazane, bo boję się o zdrowie i życie Majora. Raz w ostatniej chwili uratowałam jego nogę przed pożarciem. To nie jest śmieszne.
Wydawało mi się, ze jestem dość energiczna, a patrzajta, za niemowlakiem nie "nadanrzam" . No latka już nie te, wiem...

Ale są i chwile spokoju....

Znamy to doskonale. Jeszcze trochę i do legowiska Majora będzie się pchać
U nas jesteśmy teraz na etapie rywalizacji. To znaczy Rysio rywalizuje a Śmiga ustępuje i robi mu miejsce. A bajka Reksio jest ulubioną bajką.

Między nami chłopakami...
Żeby nie było - to Major przysiadł się do Witka. Osatnio często to robi, ku mojej rozpaczy zresztą, bo trzeba delikatnie interweniować, żeby katastrofy jakiejś nie było.
Ale cieszy oczywiście, że bardzo jest nasz pan pies stonowany w swoich zachowaniach, jak chce to się przysiada, jak chce pobyć sam, to ma możliwość spokojnego odpoczynku. Nauczył sie delikatnie wchodzić "na salony" po wieczornym spacerku, żeby "szczeniaka" nie obudzić i pani nie zdenerwować
Mam nadzieję, że już sobie w główce nowy stan rzeczy poukładał.



Pora obiadowa.. mmm. mniam, mniam, warto poczekać, bo zawsze coś tam skapnie




Dziś odwróciłam się na chwilę, patrzę, a mały podaje Majorowi z piąstki makaronek, major oczywiście nie odmawia w takich sytuacjach Witek obserwował co robi pan Pies, a pies najdelikatniej jak umie wydobywał makaronek.
Kilka dni temu - niestety nie zdążyłam sfocić, byłam świadkiem, jak Major podczas gdy my myliśmy rączki po obiedzie, pokazał, co rozumie pod nazwą "krzesełko do karmienia" ;D No mało brakowało, a wskoczyłby czterema i zapiął się pasami

śmiga pisze:eszcze trochę i do legowiska Majora będzie się pchać

Bo to bardzo wygodne legowisko jest
Dla jasności - psa nie było wtedy w pomieszczeniu.

Pozdrawiamy!

Długi ten Witek

jacy oni razem słodcy...