Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

no wreszcie też wierzyłam w nią, że wróci!!!

Codziennie robilismy kilkadziesiąt kilometrów w poszukiwaniach, objezdżaliśmy okoliczne wsie. Wszędzie były plakaty porozwieszane ze zdjęciem. Co chwile dzwonił jakiś telefon, że ktoś ją widział..ale zawsze okazywało się że to jakis kundelek co się z łancucha urwał...


Dzis przed 7 rano to samo..telefon z gminy...biega pies ...ja w auto..sprawdzam ...pies z ogarem ma współny tylko kolor...bo juz wielkość..jamnik ale liczą się dobre chęci

wieczorem koło 17:30 telefon z sąsiedniej wsi...lasem 1 km. asfaltem...ze 4

dzwoni mysliwy....że syn widział sukę w lesie koło nich, na pewno ta bo sprawdzali w internecie...

no to my pędem..bo robi się ciemno...

wjechalismy terenówka jak można najdalej...wołamy chodzimy po lesie ciemno ale jest pełnia to nawet da się chodzić...cos koło pół godziny ale ani sladu.

Chłopak pokazał nam w którym miejscu ją widział ...umawiamy się na rano na poszukiwania...

ze smutnymi minami ale z nadzieją w sercach wracamy, już całkiem ciemno...ale tak mnie coś pika...mówię Stefan zajedź na ranczo..to blisko przecież przez las....

jedziemy pełnym gazem...suka siedzi pod domem i piszczy z radości zwija sie kręci....cała i zdrowa tylko potężnie chuda...

Kamień z serca...rodzina w komplecie

GOŃCZE WRACAJĄ. Te kamienie to chyba z bardzo wielu serc pospadały Cieszę się bardzo i pozdrawiam. Żeby Zadra mogła opowiedzieć co się wydarzyło, to by była historia

Bardzo się cieszę!

Myślę, że ogłoszenia dużo dały, ktoś się wystraszył i wypuścił Zadrulę bo wierzyć mi się nie chce, że ze swojego lasu do domu by nie wróciła

To ja usuwam ogłoszenia i czekam na wiosnę, przyjadę Zadrę wyściskać

To samo właśnie stwierdziliśmy z Tomkiem.
Basia ogłoszenia to podstawa, chyba powinnaś zostać "ogłoszeniodawcą wsi ogarkowo"

Cieszę się bardzo razem z Wami.

weszynoska pisze:.cała i zdrowa tylko potężnie chuda...

Albo nic nie jadła z tęsknoty albo nie miała co jeść. Teraz to już nie ważne, Cieszymy się, że wróciła.
No i wielkie dzięki dla Basi za nagłośnienie sprawy. Dla Beaty również za upór i niepoddawanie się

No aż się popłakałam z radości. To nie kamienie a cała lawina z serc pospadała. Kciuki puszczamy. Dzielna dziewczynka. Uściski i głaski od całej naszej zgrai. Post nie post trzeba to jakoś uczcić.

Cieszymy sie bardzo
Wymiziac prosze od nas