Forum Dyskusyjne Ogara Polskiego

KUSY ZAPRASZA SASIADA MISKA DO ZABAWY

Witajcie

Nie ma dowodów na to, że ropowica młodzieńcza jest chorobą dziedziczną. Jest tylko takie podejrzenie (bardzo duże zresztą) w zwiazku z tym, że zdecydowanie cześciej powtarza się w niektórych liniach ogarów.
Najprawdopodobniej żadne z przodków Kusego nie było chore. Większość takich psów nie jest rozmnażana. Ale tendencje do tej chorody plączą sie w populacji.
I jeszcze pytanko - skąd pewność, że jego dzieci były by zdrowe?

NA SPACERZE

To nie jest pewnosc,to tylko moje pragnienie,chociaz wiem,ze Kusy nigdy nie zostanie ojcem.Nie wiem natomiast co zrobic bo juz jest psem doroslym i nawet zakochanym w sasiadce-suczce.Z tego powodu jest w stresie.

layla50 pisze:To nie jest pewnosc,to tylko moje pragnienie,chociaz wiem,ze Kusy nigdy nie zostanie ojcem.Nie wiem natomiast co zrobic bo juz jest psem doroslym i nawet zakochanym w sasiadce-suczce.Z tego powodu jest w stresie.

Wykastrować?
To bardzo obniża poziom stresu u psa, ułatwia życie i jemu i właścicielowi.

Ja bym wykastrowała. To oczywiście trudna decyzja dla właściciela, ale dla psa ulga i.... z tego co się naczytałam łatwiej się żyje i psu i... właścicielom. Tym bardziej że masz PEWNOŚĆ, że nie będziesz go rozmnażać.
Pozdrawiam:)

Witaj witaj

Ja tez tam byłam, miód i wino piłam

Kusy..spuer potwierdzam, widziałam na własne..nieco zmęczone oczy

No witam Was serdecznie!! Bardzo się cieszę, że się pojawiliście.
Fakt, walka o Kusego trwała bardzo długo, nie tylko my w niej uczestniczyliśmy, ale i Ilonka od Puzona i dużo dużo ludzi, których nie zacznę wymieniać, bo do nocy nie skończę.
Kusiak miał zostać u nas, w hodowli, bo jak napisała Mirka podbił nasze serca chęcią życia. Od początku był straszną przylepą, wszyscy, którzy oglądali miot zwracali na niego uwagę. Później zachorował i już byliśmy pewni, że zostanie. No i w trzecim miesiącu, kiedy choroba nie zagrażała już jego życiu, Ilona zadzwoniła i powiedziała, że znalazła Kusemu dom, w którym będzie kochany tak bardzo jak u nas, a może jeszcze bardziej (choć wydawało nam się, że bardziej już się nie da)
Prawdą jest, że wyrósł na pięknego, dorodnego samca, chociaż od początku był najmniejszy. Jedno się w nim tylko nie zmieniło- jest tak samo kochany i miły jak był jako szczeniaczek

Cześć, witamy Kusego i Mirkę!

Witam i pozdrawiam!