MA DOM! HUZAR ze schroniska w Łodzi

[kasianiolek]

To nie jest takie proste, bo o ile się nie mylę on był w dt wprawdzie bez psów ale za to z dziećmi.

Huzar - zanim trafił do Kasi - mieszkał z innymi psami w dt ale bez dzieci.

W domu tymczasowym było chyba 11 psów. Huzar dzielił pokój z 4, czy 5. Jego najlepszym kumplem był czarny onek, spokojny i zrównoważony senior. W DT nie było awantur. Ale jak może pamiętacie z początku wątku, ze schronu przyjechał pogryziony. Miał skaleczone ucho i mocno uszkodzoną skórę na łapie
Może Pani Ania z DT miała lepsze podejście do psów i dlatego w DT do awantur nie dochodziło, może Huzek jeszcze się nie wyluzował po przejściach, może jedno i drugie, a może Huba mu nie odpowiada, a może on Hubie .... można tu gdybać

W DT dzieci nie było. Pojechałam tam z moimi chłopcami, ale w czasie naszej wizyty nic nie wskazywało na to, że Huzek za dzieciakami nie przepada. W domu też nie od pierwszego dnia było to widać. Zresztą muszę przyznać, że moi chłopcy naprawdę nie są w stosunku do niego natrętni, naprawdę rzadko wyciągają ku niemu ręce. Zdarza się i tak, że i sam Huzek podchodzi do dzieci, powącha, czasem nawet się przywitania, ale jak dotkną to zamruczy. I zdecydowanie jest szczęśliwszy jak dzieci w domu nie ma. Może nie lubi hałasu i rejwachu jaki towarzyszy podczas zabaw małym Potworkom

W trakcie moich prawie dwu miesięcznych obserwacji niejednokrotnie naszła mnie myśl, że to psiak do domu, gdzie nie ma małych dzieci i innych psów. Taki typ psiego samotnika, który najbardziej jest szczęśliwy jak "dojrzały" człowiek jest przy nim i poświęca mu 100% uwagi, nie rozdrabniając jej na potomstwo, czy inne psy. W takiej relacji jest super towarzyszem, pieszczochem i przede wszystkim wtedy widać, że jest "uśmiechnięty"

Rozważam jeszcze przeprowadzkę Huzka do kojca, ale przy jego silnej potrzebie bycia przy człowieku nie wiem, czy to najlepszy pomysł. Wprawdzie w kojcu jest spokojny, ale tak jak pisałam wcześniej, jak wychodzi na dwór, załatwia swoje potrzeby i pędzi z powrotem do domu. Chce być blisko człowieka, a w kojcu nie będzie.
Sorry za taki potok słów, jestem rozbita, i już sama nie wiem, czy potrzebuję wsparcia, czy rozgrzeszenia.

[hania]

Cześć Kasiu, masz zgryza, uczymy się na błędach, okazuje się że jednak bardzo dokładnie należy poznać psa przed adopcją, najlepiej w DT , czy toleruje inne psy , dzieci , bo później wynikają takie problemy. On chyba jest do domu bez innych psów i dzieci.
Pozdrawiam.

Małgosia&Sarabanda&Czuprynka

Nie da się poznać psa w domu tymczasowym przed adopcją tak, żeby dać 100% gwarancje na jakiekolwiek jego zachowanie. Wystarczy, że właścicie, psy, dzieci będą inne i może zachowywać sie inaczej. Zdażało się, że pies był u nas długo na tymczasie (kilka miesięcy), zachowywał się w określony sposób, jechał do domu stałego i zaczynał zachowywać się zupelnie inaczej (np ganiał koty, mimo, że u nas żył w zgodzie ze stadem kotów). I nie dotyczy to jednego psa i nie tylko kotów.

[weszynoska]

Wprawdzie w kojcu jest spokojny, ale tak jak pisałam wcześniej, jak wychodzi na dwór, załatwia swoje potrzeby i pędzi z powrotem do domu. Chce być blisko człowieka, a w kojcu nie będzie.

spróbuj z tym kojcem, wątpię, żeby się załamał psychicznie

załatwia potrzeby i pędzi do domu z powrotem, bo ma "misję" pilnowania swojego stada a nie potrzebę bycia z człowiekiem , zdejm mu ten kłopot z głowy...i wtedy obserwuj. Na spacery przeciez mozna chodzić i z kojcowym psem.

[kasiawro]

Ja myślę, tak jak napisała weszynoska, że on ma misję pilnowania stada i na tym stara się skupić w 100%.
To jego pilnowanie zaburzają mu dzieci i Huba bo:
są głośne,
są żywe,
są ruchliwe,
skupiają uwagę przewodnika.
Pies nadal cierpliwie pilnuje swojego stada, ale czasami jest irytacja tym wszystkim i dochodzi do spięcia między Hubą a nim. Tak samo jest z dziećmi jak już jest za wiele dla niego to mruczy.
W tamtym domu żył sobie spokojnie ze staruszkiem nie było ruchów jakiś szybkich, głośnych itd...
Kasia też myślę, że kojec może być dobrym rozwiązaniem albo nowy fajny dom.
Nie możesz szukać rozgrzeszenia, bo Ty w niczym nie zawiniłaś!!!
A funkcjonowanie w ciągłym napięciu to nikomu na zdrowie nie wyjdzie.

[bea100]

Kasiu- co słychać? Dawno się nie odzywałaś...

[kasianiolek]

Faktycznie, trochę zakurzony wątek

Huzek jest z nami i na razie zostanie. Z Hubą ostatnio nie było spięć, a wręcz przeciwnie. Huba ma cieczkę i najchętniej siedziałaby Huzarowi na głowie ale tylko ona myśli, że to fajne, Huzar zupełnie jej zdania nie podziela i zmyka przed natrętem
(Jak ja się cieszę, że Huzek wykastrowany, bo by istne szaleństwo tu było)

Jeśli chodzi o chłopaków, to tu jeszcze dobrze nie jest, ale tragedii też nie ma. Chłopcy mogą bawić się obok niego, a on czasem sam do nich podchodzi, ale warunek jest jeden - nie dotykać. Taki dziecio-nietykalski Huzar jest.

[kasianiolek]

Dzisiaj Huzar mnie zaskoczył. Poczułam się poproszona o pomoc

Zajrzał do kuchni i już z wyrazu pyska było widać, że coś mu dolega. Podszedł, położył się i dał łapę Łapę obmacałam, a tam dziura pomiędzy opuszkami. Coś sobie wbił. Przemyłam wodą utlenioną i pojechaliśmy do weta. Na początku leżał spokojnie, ale po chwili dłubaniny, był nieźle wkurzony (Pewnie już żałował, że wezwał Panią na pomoc )
Po kilku nieudanych podejściach Huzek otrzymał gustowny czerwony opatrunek na lewą łapę.

[bea100]

Dzięki za dobre wieści, że wszystko się z czasem łaskawie poukładało

Huzar- mądrala, wiedział, że trzeba Pańcię poprosić o pomoc.

Na zdjęciu z opatrunkiem taka bidula (niech wraca do zdrowia szybciutko!) ale widać jaką ma szalchetną głowę i jaki to przystojniak- jestem zachwycona

[EiMI]

Śliczny jest i strasznie podoba mi się jego ogon Ta miotła jest boska Teraz wiem skąd to imię
Życzymy zdrówka

[Ania W]

No namiętna jest Huba nie ma co
Bardzo fajne fotki