Między borem a miastem - ARES, BONA, ERIA

[1e2w3a]

A my chętnie pospacerowalibyśmy z jeszcze jednym ogarkiem albo psiakiem innej rasy czy wielorasowcem. Chętnych zapraszamy.

Cześć WEIMAR, miło że się odzywasz. Masz wiadomość na pw w sprawie aparatu.

[aniamam]

My chętnie byśmy pospacerowali, gdybyśmy mieszkali bliżej. Ale może kiedyś przyjedziemy....i pójdziemy na wspólny spacerek
Pozdrawiamy gorąco

<i prosimy o trzymanie kciuków za Wrzoska w sobotę >

[1e2w3a]

No wreszcie ktoś dołączył do naszych spacerków. Pańcia Gabi, po wędrówkach po lasach i polach w okolicach Jastrzębia, w końcu zaczęła bardziej ufać swojej suni. Gabi nie zawiodła zaufania, trzymała się blisko stada. Pozwalała sobie wprawdzie na buszowania po zaroślach i chaszczach ale szybko wracała. Obawiałyśmy się tylko pewnych niesnasek jakie mogą wyniknąć między suczkami - Czatą i Gabi, no i rzeczywiście takie były, ale tylko na początku. Potem już wszystko było OK.

A to nasza wielgachna łąka. Niskie kępki koniczyny podrosły i połączyły się z sobą i przejść już nie było tak łatwo.


Czata (a może Ares) w wysokiej koniczynie.


A to na pewno Ares, z jakąś natrętną muchą na nosie.


Tu jeszcze niedawno, na tej łące, była wielka kałużą. Rozpoczęło się jej poszukiwanie, bo pić się chciało.


Upał sprawił, że wody znacznie ubyło, nasza wielka kałuża trochę wyparowała i podzieliła się na kilka mniejszych .


Znaleźliśmy też nasze pole kukurydzy, ale nie było już tak podmokłe jak podczas ostatniego spaceru. Rechot żab też jakby zamilkł.


Można było przejść bez problemu.


Wtem Jagoda woła – „patrzcie, patrzcie, jakie wielkie ptaszysko!” Rzeczywiście - w górze zobaczyłyśmy wielkiego ptaka z szeroko rozpostartymi skrzydłami - ale tylko przez moment, bo zaraz usiadło wysoko na jednym z drzew. Chwilę trwało zanim wszystkie trzy w końcu go zlokalizowałyśmy na jakiejś gałęzi. Nie był czarny – tylko jakiś taki brązowy, no i ta jego głowa – prawie biała, wyraźnie odcinająca się swoim kolorem od reszty ciała. Czyżby to był bielik???
Mój aparat nie jest z górnej półki i niestety na zdjęciu ptaka nie widać. Może zdjęcie zrobione przez Jagodę coś pokaże, bo dysponowała lepszym aparatem.
Postanowiłyśmy trochę skrócić dystans i ruszyłyśmy w stronę lasu. Jagoda nawet próbowała zmniejszyć dzielącą nas od niego wysokość.


W końcu spłoszyłyśmy ptaszysko, a właściwie to nawet dwa. W górę wzbiły się dwa osobniki i zniknęły gdzieś między drzewami.
Ale Czata, Gabi i Ares nie podzielali naszego zainteresowania. W końcu musiałyśmy zacząć rozglądać się za naszymi psiakami bo gdzieś przepadły w tym polu kukurydzy.


Najpierw pokazała się Gabi, potem Ares


Czata została najdłużej, coś delikatnie ogłosiła, no i w końcu też wyszła z tych zarośli.


CDN

[1e2w3a]

CD na łakach i polach w Praczach Odrzańskich

Sarenki to już przestałyśmy liczyć. Co rusz to na jakimś polu wystawały płowe „peryskopy”. Ares i Czata nie kwapili się by ruszyć za nimi i zachowywali spokój, natomiast Gabi była poruszona i oszczekiwała je tak długo, dopóki nie oddaliły się w podskokach.


Utrwalone w zaschniętym błocie ślady




Idziemy na stary, przedwojenny, niemiecki cmentarz




Opromieniona zachodzącym słońcem zieleń nabierała złotego koloru. Tu było naprawdę pięknie to i zdjęć trochę porobiłam.




W końcu dotarliśmy. Napisy na nagrobkach już bardzo zatarte. A to jeden z nielicznych, jeszcze możliwych do odczytania.


Jak zwykle wracamy wzdłuż wału. Na prawo las, na lewo las, a w środku my.


Jeszcze schodzimy w dół nad brzeg Odry, by psiaki się trochę opłukały.

[1e2w3a]

Rakowiec

Rakowiec to jedna z dzielnic Wrocławia, położona między ulicami dość ruchliwymi, ale jak tam się znaleźliśmy to odczucie było zgoła inne.

Takimi zielonymi drogami podążaliśmy ku rzece Oława (jeden z dopływów Odry). Towarzyszyli nam Tośka, Bodek i ich Pańcia.




Ja robiłam zdjęcia i trochę odstawałam od reszty stada, ale Tośka często zawracała i podchodziła do mnie, aby sprawdzić czy aby przypadkiem gdzieś się nie zawieruszyłam.


Ares też się zatrzymywał i czekał na mnie


W końcu naszym oczom ukazała się Oława.


Było dość ciepło więc trzeba było skorzystać z okazji i się napić.


Po drodze na cypel widzieliśmy, po drugiej stronie rzeki, pewne gospodarstwo a w nim trochę zwierząt…..
kozy…..


konia…..


osiołka


Robienie zdjęć z bliższej odległości skutecznie utrudniała wybujała trawa porastająca brzeg.


W końcu dotarliśmy na ten cypelek. Tu była chwila wytchnienia.


Pieski oczywiście poszły się napić i zamoczyć nogi. Ares znał swoje miejsce i nie wpychał się przed Bodka.


CDN

[1e2w3a]

CD Spacer po Rakowcu

Ares, trochę ochlapany wodą, zaczął mnie zaczepiać i wymusił zabawę.






Bodek był tego dnia bardzo spokojny i wyluzowany i nie zamierzał przeszkadzać nikomu w zabawie.


No i co z niego za Bodyguard!?


No ale w końcu trzeba było ruszyć dalej. Żeby trochę ulżyć psom to skręciliśmy w drogę prowadzącą nas do lasu Rakowieckiego. Tu można było odetchnąć.


Zrobiliśmy wielkie kółko w lesie i znów znaleźliśmy się nad Oławą. Widoki były przepiękne i aż trudno było uwierzyć, że to część wielkiego miasta.








Chyba zawędrowaliśmy za daleko, bo zaczęły już dochodzić do naszych uszu odgłosy z ruchliwych ulic. Zawróciliśmy.


Po drodze natknęliśmy się na owocowe drzewka ze zdziczałymi śliwkami. Były przepyszne.


A to wejście na wiadukt, który miał nas wyprowadzić z tego zakątka.

[aniamam]

Pięknie

[1e2w3a]

Nasz niedzielny spacerek planowaliśmy odbyć w większym gronie ale ostatecznie zjawiła się tylko trójca – Czatownik, Gabucha i Aresiwo ze swoim Pańciostwem.

Aresowi trochę ostatnio przybyło na wadze więc taki spacerek był jak najbardziej wskazany. Lepiej zawsze mieć nieco mniej tego ciała niż za dużo.
Celem naszej wyprawy było jeziorko w Nowej Karczmie. Spacerek był bez jakiś wariactw, ale za to dość długi, prawie 5 i pół godziny, więc chyba spełnił swoje zadanie.

No ruszaj się Ares, czas na małą przebieżkę.

SAM_3845.JPG (115.12 KiB) Przejrzano 814 razy

Najwięcej energii to straciła chyba Gabi, no bo jeszcze popływała sobie w tym jeziorku. Nie odpuściła żadnemu patykowi rzuconemu w wodę.

SAM_3867.JPG (69.81 KiB) Przejrzano 816 razy

Próbowała też podpłynąć do łabędzi ale były za daleko i w końcu zawróciła.

SAM_3853.JPG (89.07 KiB) Przejrzano 839 razy

Czatę interesował głównie Gabciowy patyk, a Ares chciałby trochę pobiegać.

SAM_3868.JPG (116.33 KiB) Przejrzano 821 razy

SAM_3857.JPG (111.65 KiB) Przejrzano 827 razy

Ogarzy duet moczył kolanka (no może jeszcze brzuch i pupkę) .

SAM_3856.JPG (122.25 KiB) Przejrzano 822 razy

Wietrzyk wieje, trawy szumią, łabędzie pokrzykują, psy się chlapią – ale i tak nic nie było w stanie zmącić tej ciszy i spokoju jaka tu panowała.

SAM_3864.JPG (105.8 KiB) Przejrzano 828 razy

Ares się rozczulił

SAM_3865.JPG (82.93 KiB) Przejrzano 817 razy

Czekamy na Jagodę aż wróci z poszukiwań swojej Czorcicy (tym razem, zdaniem Jagody, trochę przesadziła).

SAM_3873.JPG (102.72 KiB) Przejrzano 819 razy

SAM_3874.JPG (107.13 KiB) Przejrzano 811 razy

[1e2w3a]

CD

Idąc wzdłuż Odry znaleźliśmy na brzegu takie małe warzywne ogródki, założone przypuszczalnie przez wędkarzy.

SAM_3869.JPG (96.63 KiB) Przejrzano 823 razy

SAM_3870.JPG (104.46 KiB) Przejrzano 812 razy

[WEIMAR]

8.09.2013 (godz.10-18) Oskar, Czata, Gabi, Ares
wczorajsza trasa po Stobrawskim Parku Krajobrazowym
wyszło 22 km; tu do obejrzenia: http://www.navime.pl/trasa/216129" onclick="window.open(this.href);return false;
czekamy na obszerną fotorelację